van de Hak en tak

Vanmorgen eerst maar eens begonnen met een rondje door blogland, want oh, wat zou het jammer zijn als al die leuke, inspirerende blogjes zouden verdwijnen. Een blogje heeft toch echt meer body dan een berichtje op FB! Ik hoop dat er meer mijn voorbeeld gaan volgen, want het is te leuk!
Toen op zoek gegaan naar de camera, want die was ik al 14 dagen kwijt. Eindelijk gevonden, had er tig keer overheen gekeken, maar nu heeft hij gelijk een vaste plek gekregen. Dat overkomt me niet meer! Foto's eraf gehaald, en gezien dat ik jullie mijn Dear Jane nog niet heb laten zien. Nou, hier komt ze:

Ze is zo groot dat ik haar niet meer geheel op de foto krijg, maar ze is compleet! En ik maak haar nog een keer, maar daarover een volgende keer meer.

Tegenwoordig woon ik niet meer alleen met Dorus, mijn jeweetwel kater. Er zijn 2 katten van de achterburen permanent bij me ingetrokken, en een derde loopt hier sinds een week ook in en uit. Ze zijn allemaal van dezelfde familie. Kregen kinderen, wilden de katten niet meer in huis, gaven ze alleen nog eten buiten, in een kleine tuin waar niets te beleven viel. Zo kozen ze mijn zonnige achtertuin om lekker in een stoel in de zon te liggen slapen, en toen het kouder werd verhuisden ze mee naar binnen. Nu krijg ik ze bijna niet naar buiten, want ze zijn bang om weer buiten de deur gezet te worden. Er zit een Maine Coon bij, een echte raskat, en die was zwaar verwaarloosd. Hij heet Bob, en was heel erg schuw. Vloog in het begin de tuin uit als ik buiten kwam, maar tegenwoordig kruipt hij zelfs bij me op schoot. Ik heb wel veel werk aan hem gehad, want zijn lange haar was helemaal vervilt, maar met veel geduld heb ik alles weg kunnen krijgen en nu heb ik een dankbare, gelukkige kat. Mijn Dorus vindt alles goed! Rakker, die eigenlijk Snoopy heet, is het meest aanhankelijk. Als het aan hem lag lag hij de hele dag op schoot. Dat kan natuurlijk niet, want ik ben weer volop met de lapjes bezig als ik geen andere verplichtingen heb!

Van de week kocht ik dat schattige rieten poppenwagentje, want ik bedacht dat Rakker dat misschien fijn zou vinden als mandje. En ja hoor, hij kroop er gelijk in! Ik zal een mooi klein quiltje voor hem maken, zodat het er nog fijner toeven wordt! Snijdt het mes aan 2 kanten, want dan kan ik het FMQ weer fijn oefenen.

Het groepje Machinaal Doorquilten op FB is zo leuk! Velen beginnen net, maar het is zo leuk om te zien hoe ervaringen worden uitgewisseld en problemen met elkaar worden opgelost. Ik had vooraf niet kunnen bedenken dat het zo'n leuk kluppie zou worden. We zijn inmiddels al met bijna 300 vrouwen!
We leren zo een hoop met elkaar, van elkaar en verder is het vooral een kwestie van kilometers maken, oefenen, oefenen en nog eens oefenen. Zo is het in elk geval geen straf!

Zelf  zit ik nog even vooral in de afmaakmodus, en heb gisteren het hekwerk gemaakt voor mijn Rosewood Cottage. Vandaag het leuke deel: de applicaties, en die mogen voor deze quilt met Luiewijvenplak, oftewel vliesofix.

Als ik zo doorga kan ik morgen aan de bovenkant beginnen en kon de quilt dit weekeinde wel eens af gaan komen! Heerlijk, en gelijk oefenmateriaal voor het Free Motion Quilten! Nu niet denken: oh, maar wat als ik het verpruts, nee, want anders had de Rosewood misschien nog wel jaren vergeten in een hoek gelegen. Soms begrijp je ook niet waarom je niet even hebt doorgepakt en de quilt al eerder afgemaakt  had, maar mijn zusje zegt altijd "niets is zonder doel" en nu ik zo enthousiast ben over het FMQ zou dit de bedoeling wel eens kunnen zijn!


Ach, aan dit jaar ben ik begonnen met het gevoel van "Het wordt mijn jaar". Als je 2018 bij elkaar optelt krijg je een 11, met andere woorden het is een 11-jaar. Dat blijken vaak bijzondere jaren te zijn, en ik heb mijn hele leven al iets met 11. Ben op de 11de geboren, getrouwd, en ik woon op nr. 11.
Ik heb ook echt het gevoel dat ik vleugels heb gekregen, zowel in mijn werk als thuis, en daar geniet ik van. Het is mijn jáár!

Nou, het luie wijf lonkt, dus ik ga gauw aan de plak!

Tot gauw, Mar