Vanaf Vandaag
Vandaag begraaf ik jou in mij
Niet in de aarde, niet in die kist
Niet bij die bomen in de ochtend mist
Daar ben jij niet, jij bent veilig in mij
Vandaag begraaf ik jou in mij
Niet bij die steen daar, die lange rij
Al die oude namen, daar hoor jij niet bij
Nee vandaag begraaf ik jou in mij
Dit is de tekst die we op de rouwkaart gebruikten; de woorden zijn van Belinda Meuldijk.
Maar het is meer; vanaf vandaag moet ik verder, en proberen de draad weer op te pakken.
Straks komt er een bedrijf om de zuurstofflessen en het apparaat op te halen,en dan herinnert niets beneden meer aan de ziekte van Lief.
Ik heb flink opgeruimd de afgelopen dagen, en ook in de kasten orde op zaken gesteld, althans beneden. Boven komt wel; dat moet zijn tijd hebben.
Vanaf september heb ik geen lapje aangeraakt. De afgelopen dagen had ik best tijd, maar de zin
ontbrak. Nu vind ik het echter tijd om de draad weer op te pakken, want ik heb als geen ander ervaren hoe het naaien de gelegenheid biedt om verdriet te verwerken.
ontbrak. Nu vind ik het echter tijd om de draad weer op te pakken, want ik heb als geen ander ervaren hoe het naaien de gelegenheid biedt om verdriet te verwerken.
Ik heb het hier nog niet laten zien, maar in de tijd van de bestralingen in Nijmegen heb ik een periode
heel hard gewerkt aan mijn eigen Sjaantje oftewel de Dear Jane. Ik kon niet alleen heel rij G aan de lap zetten, maar ik besloot ook een begin te maken met de punten.
heel hard gewerkt aan mijn eigen Sjaantje oftewel de Dear Jane. Ik kon niet alleen heel rij G aan de lap zetten, maar ik besloot ook een begin te maken met de punten.
Ik ken mezelf redelijk goed en had bedacht dat ik -als alle rijen gemaakt zouden zijn en aan de lap
waren gezet- geen zin meer zou hebben in de punten, terwijl juist de punten de Dear Jane zo mooi maken. Al zeg ik het zelf; dat was een wijs besluit!
waren gezet- geen zin meer zou hebben in de punten, terwijl juist de punten de Dear Jane zo mooi maken. Al zeg ik het zelf; dat was een wijs besluit!
Tevens bepaalde ik dat de stoffen punten in de achtergrondkleur moesten zijn om de quilt straks
een rustige uitstraling te geven. Ik zag immers vele Sjaantjes voorbij komen, maar die met rustige punten vind ik persoonlijk toch altijd het mooiste!
een rustige uitstraling te geven. Ik zag immers vele Sjaantjes voorbij komen, maar die met rustige punten vind ik persoonlijk toch altijd het mooiste!
En zo maakte ik al alle punten van de bovenrand, 7 punten van de linker rand en 5 punten van de rechterrand. Bij punt 6 ben ik blijven steken, maar dat is dan ook een rotpunt.
Dat wordt dan ook mijn doel van vandaag: punt 6 moet vandaag maar eens afgemaakt gaan worden!
Nu Sjaantje zelf te groot is om over de deur te hangen hangt de deur nu dus vol met de delen van de randen die klaar zijn. Nu wil ik dan ook bij elke nieuwe rij 4 punten naaien, zodat straks alles tegelijk klaar zal zijn. Tegelijkertijd voelt het alsof Sjaantje me door deze zware periode heen wil helpen, en me in ieder geval een stukje regelmaat en structuur wil bieden.
Ik denk dat in bed blijven liggen met de lakens over mijn hoofd niet de manier is om alles wat er gebeurd is een plaats te geven, al lijkt het soms aanlokkelijk.
Het kan ook niet, want naast het verdriet hier is er ook het verdriet in het jonge gezin, waar ze immers ook nog binnenkort afscheid moeten nemen van andere oma.
Dochterlief zal immers ook binnenkort afscheid moeten nemen van haar biologische moeder.
Het kan ook niet, want naast het verdriet hier is er ook het verdriet in het jonge gezin, waar ze immers ook nog binnenkort afscheid moeten nemen van andere oma.
Dochterlief zal immers ook binnenkort afscheid moeten nemen van haar biologische moeder.
Ik moet dus sterk blijven en ervoor zorgen dat ze straks op mijn schouder kunnen leunen. Dat kan alleen als ik nu goed voor mezelf zorg, want als ik dat niet doe gaan ze zich ook nog zorgen maken om mij.
Natuurlijk mag ik verdriet hebben, maar het verdriet mag mij niet hebben!