Translate

vrijdag 24 juni 2016

Effe ho!

Soms komt alles tegelijk. Menigeen zal dat herkennen; de wasmachine begeeft het, en dan wil je de auto starten en die doet het ook niet. Dan doe je graag een kleine verwensing. Hier geen kapotte wasmachine, en de taxi komt dagelijks voorrijden voor de lange rit naar Nijmegen, dus dat is niet het probleem. Was het maar de wasmachine waar we ons druk om konden maken!


Een paar dagen voor de eerste bestraling waren we voor een laatste controle in Nijmegen, en we hadden afgesproken dochterlief op te halen bij haar biologische moeder. Haar moeder zou de uitslag krijgen van een scan die gemaakt was. Toen we aan kwamen rijden kwam dochterlief al naar buiten stormen en viel ze huilend in mijn armen. Haar moeder blijkt longkanker te hebben, in een zeer vergevorderd stadium. .Ze gaven haar hooguit een half jaar. We liepen met haar naar binnen, en we schrokken beiden van wat we zagen. Lief en ik keken elkaar aan, en dachten zo'n beetje hetzelfde: dit gaat niet lang duren.


Dochterlief is flink, maar wat een verdriet voor haar en haar gezin. De kleinkinderen zijn in de war, want dit is niet te bevatten, Andere Oma ziek en kan niet meer beter worden, en Opa ziek. Mama die veel van huis is, en dan zijn ze vaak bij ons. Bij ons is nu ook alles anders, want opa heeft moeite met praten en hij hoest veel, en dat klinkt tegenwoordig zo anders en best wel eng in de ogen van de kinderen. Niets is meer gewoon! 

En zo kan het zomaar ineens voorkomen dat mijn Lief alleen in de taxi stapt, en dat kan hij natuurlijk best, maar ik vind het zo ongezellig voor hem. Ik heb soms het gevoel dat ik hem in de steek laat, maar het kan nu even niet anders. Ik doe m'n best om alle ballen in de lucht te houden, maar het eist zijn tol en ik begin me erg moe te voelen. Ik voel me ook schuldig, vooral als mijn Lief me naar de tafel wijst en zegt dat hij wel zal koken, omdat hij wil dat ik eens lekker ga zitten naaien, lezen of zomaar tv kijk naar de afleveringen van Escape to the Country van de BBC die ik dagelijks opneem. 
Toch merk ik dat het naaien me iets brengt wat ik met slapen maar niet kan bewerkstelligen; ik vergeet even de wereld om me heen en krijg m'n gedachten iets beter geordend.

En zo zijn ongemerkt alle blokken van mijn Passion Sampler gemaakt en mag ik voorzichtig gaan denken hoe ik hem ga quilten en afwerken. Ik denk dat ik er een golvende border omheen ga zetten in ecru, want de blokken zelf zijn bont genoeg. Een zacht bloemetje om af te biezen, dat lijkt me wel mooi. Nou ja, ik hoef nog niet gelijk te beslissen, en suggesties zijn welkom!


, en heb ik anderhalve rij aan mijn Dear Jane kunnen zetten. Ik naai zo af en toe alsof mijn leven er van af hangt. en ben blij dat er lapjes bestaan, en vooral dat de kasten er hier vol mee liggen!
De volgende keer zal ik Sjaan even op de vloer leggen om te fotograferen, maar ze hangt nu nog even mooi te wezen op de deur. Als ik haar eraf haal, vindt mijn Lief het opeens zo kaal in huis!
Nu ik aan rij G kan beginnen zal ik haar straks dubbel moeten vouwen in de lengte, anders past ze niet meer op de deur. 

De dingen die ik graag gedaan wilde hebben voor 1 juli heb ik allemaal gedaan, dus ik heb nog een paar dagen over en zal eens kijken wat ik zal gaan doen. Misschien alvast verder met de punten van de Dear Jane, of nu eindelijk het middenstuk van Getruds' Coverlet verbinden aan de rest; ik bekijk het nog wel even. Vanaf nu hou ik naald en draad weer paraat!