Translate

vrijdag 2 december 2016

De draad oppakken...

Het is alweer twee en een halve maand geleden dat mijn Lief overleed, en ik mis hem elke dag. Hij was zo'n gezellige man om in huis te hebben, die in goede doen vrijwel dagelijks voor me kookte, me vertelde wat er op tv kwam, en me verwende met kopjes koffie of een glaasje van  dit of dat.
Dat verdween eigenlijk al na de operatie op 25 april, en het werd steeds moeilijker voor hem om te praten. De stilte kwam eigenlijk al toen Lief nog leefde, en ik merk dat ik dat alles toch echt een plek moet gaan geven.

Toch ben ik niet bij de pakken neer gaan zitten, en eigenlijk heb ik momenteel een heel druk leven. Toen Lief nog leefde en we dachten dat hij zou genezen had ik me opgegeven voor een bestuur, al begreep Lief niet waarom ik het deed, maar dan zei ik dat hij meer thuis zou zijn, en dat het dan goed was als ik mijn eigen dingen zou krijgen zodat onze wereld niet heel klein zou worden. Nu ben ik blij dat ik het gedaan heb, want elke week staan er in dat verband wel 2 of 3 afspraken gepland; vergaderingen, werkoverleg, excursies, cursussen en meer van dat alles. Ik heb me moeten verdiepen in wetten en regelgeving, en volg in dat verband ook de politiek goed. Mijn omgeving is erg blij met me, want ze vinden dat ik het hartstikke goed doe, en ik vind het ook werkelijk leuk, maar het maakt het gemis niet minder. Toch wil ik kijken naar deuren die in de toekomst open gaan en niet blijven hangen bij de deuren die gesloten werden. Soms lijkt een dag gewoon in bed blijven heerlijk, met de lakens ver over me heen, maar ik doe het niet, en na elke vergadering kom ik toch weer voldaan thuis. 

Ik merk wel dat ik het lastig vind om goed voor mezelf te zorgen. Te vaak pak ik een boterham of yoghurt om maar niet te hoeven koken. Ook kijk ik af en toe te veel tv (Netflix), terwijl ik dan eigenlijk naar buiten zou moeten, Ik probeer nu wat vaker tussen de middag warm te eten, want te vaak heb ik 's avonds gewoon geen zin meer om de keuken in te duiken. Je staat er nooit bij stil, maar rouwen vreet energie!

Het naaien stond eigenlijk best op een laag pitje. Ook zat ik zelden achter internet, en alle dingen die ik normaal zo gezellig vond deden me lange tijd niets. Nu kijk ik toch weer regelmatig op Pinterest, en ja hoor, als ik dan al dat moois weer voorbij zie komen gaat het toch wel weer kriebelen!
Zo nu en dan maak ik wat blokjes voor de Dear Jane, en ik heb mijn blokken weer opgezocht van de Antique Wedding Sampler van Di Ford Hall. Ik had 4 blokken klaar, en ben de volgende blokken al druk aan het voorbereiden. Ik denk dat ik het sneller pak als het maar klaar ligt. 
En langzaam ontstaan er ook weer plannetjes in mijn hoofd, en zit ik stiekem al te denken aan even een leuke, snelle quilt tussendoor. Ik begin nog niet, maar weet dat de lappen daarvoor al wel in huis zijn! 

Zo heb ik ook besloten dat ik weer eens eigen kleding wil gaan naaien. Ik heb daarvoor het systeem van Lutterloh gekocht; een systeem van patroon tekenen waarmee je als het ware haute couture kunt maken, wat altijd perfect past op jouw lichaam. Het is lang geleden dat ik genaaid heb, maar als ik het leuk vind en het ook wil lukken, dan schaf ik me op termijn ook een lockmachine aan. Ik moet toch wat netter voor de dag komen nu ik veel vergader, dus ik ga het gewoon proberen!
Zie je me al lopen?

Deze heb ik geleend van de pagina van José Veldhuis, Zij is de drijvende kracht achter Lutterloh in Nederland. 
Mijn handen beginnen echt te jeuken!



maandag 26 september 2016

Vanaf vandaag





Vanaf Vandaag

Vandaag begraaf ik jou in mij
Niet in de aarde, niet in die kist
Niet bij die bomen in de ochtend mist
Daar ben jij niet, jij bent veilig in mij
Vandaag begraaf ik jou in mij
Niet bij die steen daar, die lange rij
Al die oude namen, daar hoor jij niet bij
Nee vandaag begraaf ik jou in mij









Dit is de tekst die we op de rouwkaart gebruikten; de woorden zijn van Belinda Meuldijk. 
Maar het is meer; vanaf vandaag moet ik verder, en proberen de draad weer op te pakken.
Straks komt er een bedrijf om de zuurstofflessen en het apparaat op te halen,en  dan herinnert niets beneden meer aan de ziekte van Lief. 
Ik heb flink opgeruimd de afgelopen dagen, en ook in de kasten orde op zaken gesteld, althans beneden. Boven komt wel; dat moet zijn tijd hebben.

Vanaf september heb ik geen lapje aangeraakt. De afgelopen dagen had ik best tijd, maar de zin
ontbrak. Nu vind ik het echter tijd om de draad weer op te pakken, want ik heb als geen ander ervaren hoe het naaien de gelegenheid biedt om verdriet te verwerken. 
Ik heb het hier nog niet laten zien, maar in de tijd van de bestralingen in Nijmegen heb ik een periode
heel hard gewerkt aan mijn eigen Sjaantje oftewel de Dear Jane. Ik kon niet alleen heel rij G aan de lap zetten, maar ik besloot ook een begin te maken met de punten. 
Ik ken mezelf redelijk goed en had bedacht dat ik -als alle rijen gemaakt zouden zijn en aan de lap
waren gezet- geen zin meer zou hebben in de punten, terwijl juist de punten de Dear Jane zo mooi maken. Al zeg ik het zelf; dat was een wijs besluit! 
Tevens bepaalde ik dat de stoffen punten in de achtergrondkleur moesten zijn om de quilt straks
een rustige uitstraling te geven. Ik zag immers vele Sjaantjes voorbij komen, maar die met rustige punten vind ik persoonlijk toch altijd het mooiste! 
En zo maakte ik al alle punten van de bovenrand, 7 punten van de linker rand en 5  punten van de rechterrand. Bij punt 6 ben ik blijven steken, maar dat is dan ook een rotpunt.
 Dat wordt dan ook mijn doel van vandaag: punt 6 moet vandaag maar eens afgemaakt gaan worden! 

Nu Sjaantje zelf te groot is om over de deur te hangen hangt de deur nu dus vol met de delen van de randen die klaar zijn. Nu wil ik dan ook bij elke nieuwe rij 4 punten naaien, zodat straks alles tegelijk klaar zal zijn. Tegelijkertijd voelt het alsof Sjaantje me door deze zware periode heen wil helpen, en me in ieder geval een stukje regelmaat en structuur wil bieden.
 Ik denk dat in bed blijven liggen met de lakens over mijn hoofd niet de manier is om alles wat er gebeurd is een plaats te geven, al lijkt het soms aanlokkelijk.
Het kan ook niet, want naast het verdriet hier is er ook het verdriet in het jonge gezin, waar ze immers ook nog binnenkort afscheid moeten nemen van andere oma.
Dochterlief zal immers ook binnenkort afscheid moeten nemen van haar biologische moeder. 
Ik moet dus sterk blijven en ervoor zorgen dat ze straks op mijn schouder kunnen leunen. Dat kan alleen als ik nu goed voor mezelf zorg, want als ik dat niet doe gaan ze zich ook nog zorgen maken om mij. 
Natuurlijk mag ik verdriet hebben, maar het verdriet mag mij niet hebben!

zondag 25 september 2016

Vaarwel mijn Lief

Schreef ik de 15de dat ik dacht dat mijn Lief nog een paar weken bij ons zou zijn; niets is minder waar, want op 17 september stopte hij met ademen, bijna 14 dagen na het overlijden van schoonmama. Dochterlief en ik waren er allebei bij, maar Lief was al een paar uur comatueus. Er zat steeds meer tijd tussen het in- en uitademen, en tot slot stopte het helemaal 's morgens om 10 over 8.
Het was gek, ik was 's nachts steeds weer even terug naar bed gegaan, en dochterlief lag op de bank, maar ik wist zeker dat Lief zou wachten tot de morgen kwam. Hij had me de nachten ervoor steeds tegen half 6  wakker gebeld omdat hij angstig was als het nog donker was en de dag nog moest beginnen, en dan ging ik bij hem zitten tot hij me wegstuurde als het echt licht was geworden.

Er viel van alles te regelen, en afgelopen donderdag hebben we in besloten kring afscheid van Lief genomen. Hij lag thuis opgebaard, en dat vond ik erg fijn. Alle pijn verdween uit zijn gezicht, en het was of de man van voor hij ziek werd daar rustig lag te slapen.
Begin dit jaar hadden we besloten dat we onze oude teckel van 15 in moesten laten slapen, maar toen Lief ziek werd kon hij dat niet aan. Ik besloot de teckel een dag voor de crematie in te laten slapen, want het kan nu mee op dezelfde golf van verdriet, en ik wil niet over een tijdje weer afscheid nemen.
Ik heb haar bij Lief in de kist gelegd, en daarna hebben we met elkaar de kist gesloten. Samen voor het laatste avontuur!
Toen de kist uiteindelijk in de auto werd gedragen was het goed. De genodigden konden ook hier thuis afscheid nemen, en ik had prachtige muziek uitgezocht. De sfeer was erg fijn. Tegen 12 uur moest hij toch echt naar het crematorium, en ik bracht hem samen met het jonge gezin weg. De visite bleef bij mij thuis, en toen we terug kwamen dronken we nog snel een glaasje mee en hadden we een lunch. Het weer was prachtig, en de sfeer bijzonder goed. Lief had zich geen mooier afscheid kunnen wensen.

Nu staat mijn huis vol bloemen: waar ik ook kijk staat een boeket. Ik heb de kamer anders ingericht nu alle verpleegspullen weg zijn, en ook een bank minder in de kamer gezet, zodat ik niet steeds naar die lege plek hoef te kijken. Ik knijp mezelf iedere morgen om te testen of ik droom, maar nee, het is echt waar dat Lief slechts 16 dagen na de diagnose gestorven is.
Voor hem is het beter, maar oh, wat een gemis na 31 jaar samen!

donderdag 15 september 2016

Stil......

Tja, ik realiseer me dat het heel stil is op mijn blog. De reden hiervan is heel droevig:
De bestralingen van mijn Lief hebben niets gebracht, en heel even krabbelde hij iets op na de laatste bestraling en wilde hij dat ik alsnog de week vakantie zou pakken in Engeland met mijn zusje die we al in januari, vóór de ellende begon, geboekt hadden.
Toen ik na een heerlijke week weer thuis kwam was het hem de avond ervoor in de rug geschoten, zei hij. De volgende dag bleef hij in bed, en hij nam steeds minder voeding. Door de bestralingen ging gewoon eten niet meer, maar hij kreeg via drinkvoeding toch elke dag ruim 2000 calorieën, maar hij ging al snel van 5 flesjes voeding naar met moeite 1 flesje per dag. Hij dronk ook niet, dus ik zag hem maar achteruit gaan.
Na 2 weken veelvuldig telefonisch overleg was hij zo verzwakt dat de ambulance Lief naar Nijmegen bracht.
Bij binnenkomst daar kwam de bestralingsarts erbij, en die zei heel zacht tegen mij: Dit voelt zó niet goed.  Ik kon het alleen maar beamen. Vanaf dat ik thuis kwam uit Engeland had ik zo'n onderbuikgevoel.

Ze liet een scan maken, en daaruit bleek dat de oorspronkelijke tumor weer op dezelfde plek zit, en die blokkeert nu de slokdarm. Daarnaast zijn er uitzaaiingen, in de longen, lymfeklieren, lever, en helaas ook in de botten. Zijn rug zit vol tumoren, evenals zijn heupen en knieën.
Lief is 9 dagen verpleegd in Nijmegen, en daarna thuis gebracht door de ambulance.
We weten dat het niet lang zal gaan duren, want Lief is erg zwak.

We hadden aldoor zo'n goede hoop, maar helaas mag het niet zo zijn. Lief blijft nu thuis, want ik wil hem zelf kunnen verzorgen, natuurlijk met de nodige ondersteuning.
Vandaag zijn we gestart met slaapmedicatie via een pomp, en hopelijk kan hij overdag nog wat wakker zijn, want hij kan ons nog niet loslaten. Ik vermoed dat het niet zo lang al duren, en denk in weken.
Als er iemand verdiend had dit gevecht te winnen was het mijn Lief wel!

Mar

vrijdag 24 juni 2016

Effe ho!

Soms komt alles tegelijk. Menigeen zal dat herkennen; de wasmachine begeeft het, en dan wil je de auto starten en die doet het ook niet. Dan doe je graag een kleine verwensing. Hier geen kapotte wasmachine, en de taxi komt dagelijks voorrijden voor de lange rit naar Nijmegen, dus dat is niet het probleem. Was het maar de wasmachine waar we ons druk om konden maken!


Een paar dagen voor de eerste bestraling waren we voor een laatste controle in Nijmegen, en we hadden afgesproken dochterlief op te halen bij haar biologische moeder. Haar moeder zou de uitslag krijgen van een scan die gemaakt was. Toen we aan kwamen rijden kwam dochterlief al naar buiten stormen en viel ze huilend in mijn armen. Haar moeder blijkt longkanker te hebben, in een zeer vergevorderd stadium. .Ze gaven haar hooguit een half jaar. We liepen met haar naar binnen, en we schrokken beiden van wat we zagen. Lief en ik keken elkaar aan, en dachten zo'n beetje hetzelfde: dit gaat niet lang duren.


Dochterlief is flink, maar wat een verdriet voor haar en haar gezin. De kleinkinderen zijn in de war, want dit is niet te bevatten, Andere Oma ziek en kan niet meer beter worden, en Opa ziek. Mama die veel van huis is, en dan zijn ze vaak bij ons. Bij ons is nu ook alles anders, want opa heeft moeite met praten en hij hoest veel, en dat klinkt tegenwoordig zo anders en best wel eng in de ogen van de kinderen. Niets is meer gewoon! 

En zo kan het zomaar ineens voorkomen dat mijn Lief alleen in de taxi stapt, en dat kan hij natuurlijk best, maar ik vind het zo ongezellig voor hem. Ik heb soms het gevoel dat ik hem in de steek laat, maar het kan nu even niet anders. Ik doe m'n best om alle ballen in de lucht te houden, maar het eist zijn tol en ik begin me erg moe te voelen. Ik voel me ook schuldig, vooral als mijn Lief me naar de tafel wijst en zegt dat hij wel zal koken, omdat hij wil dat ik eens lekker ga zitten naaien, lezen of zomaar tv kijk naar de afleveringen van Escape to the Country van de BBC die ik dagelijks opneem. 
Toch merk ik dat het naaien me iets brengt wat ik met slapen maar niet kan bewerkstelligen; ik vergeet even de wereld om me heen en krijg m'n gedachten iets beter geordend.

En zo zijn ongemerkt alle blokken van mijn Passion Sampler gemaakt en mag ik voorzichtig gaan denken hoe ik hem ga quilten en afwerken. Ik denk dat ik er een golvende border omheen ga zetten in ecru, want de blokken zelf zijn bont genoeg. Een zacht bloemetje om af te biezen, dat lijkt me wel mooi. Nou ja, ik hoef nog niet gelijk te beslissen, en suggesties zijn welkom!


, en heb ik anderhalve rij aan mijn Dear Jane kunnen zetten. Ik naai zo af en toe alsof mijn leven er van af hangt. en ben blij dat er lapjes bestaan, en vooral dat de kasten er hier vol mee liggen!
De volgende keer zal ik Sjaan even op de vloer leggen om te fotograferen, maar ze hangt nu nog even mooi te wezen op de deur. Als ik haar eraf haal, vindt mijn Lief het opeens zo kaal in huis!
Nu ik aan rij G kan beginnen zal ik haar straks dubbel moeten vouwen in de lengte, anders past ze niet meer op de deur. 

De dingen die ik graag gedaan wilde hebben voor 1 juli heb ik allemaal gedaan, dus ik heb nog een paar dagen over en zal eens kijken wat ik zal gaan doen. Misschien alvast verder met de punten van de Dear Jane, of nu eindelijk het middenstuk van Getruds' Coverlet verbinden aan de rest; ik bekijk het nog wel even. Vanaf nu hou ik naald en draad weer paraat!







dinsdag 24 mei 2016

Lapjestherapie!!

Sinds mijn laatste bericht is er veel gebeurd. Mijn lief heeft een ingrijpende, 10 uur durende operatie ondergaan, waarbij een groot deel van de luchtpijp is verwijderd. Hij ademt nu via een stoma net boven zijn sleutelbeen, moet opnieuw leren praten en gaat 6 juni beginnen aan een lange reeks van bestralingen, 33 in totaal gedurende zes en een halve week. Dat betekent dat er vanaf dan dagelijks de reis naar Nijmegen op het programma staat, met uitzondering van de weekeinden.
Hij heeft 14 dagen in het ziekenhuis gelegen, en we rijden nog elke week 2 tot 3 keer naar Nijmegen, dus onderhand zitten er heel wat kilometers in onze benen. We doen er meestal een uur en drie kwartier over, dus dat is zo'n drie en een half uur per keer.
Het is heerlijk hem weer thuis te hebben, en op zich gaat het heel goed met hem. Hij gaat af en toe alleen boodschappen doen en weet zich goed te redden. Ik ben trots op hem en vind dat hij zich er dapper doorheen slaat!

Aan handwerken ben ik niet meer toe gekomen. Lange dagen in Nijmegen, vele uren in de auto, van alles en nog wat tussendoor regelen, en eenmaal thuis steeds te moe om nog wat te doen.
In maart was ik lekker bezig geweest maar ik heb alles uit mijn handen laten vallen en had geen idee waar ik gebleven was. Eindelijk had ik nu weer wat tijd om alles weer op een rijtje te zetten en afgelopen weekeinde heb ik eindelijk de laatste 2 blokjes van rij E van mijn Sjaantje genaaid, oftewel de Dear Jane, en gisteren heb ik in het ziekenhuis de laatste rij aan de lap kunnen zetten.
Wat was het heerlijk om weer steekjes te kunnen zetten!

En het smaakt naar meer! Het liefst zou ik aan iets nieuws beginnen, maar dat moet toch nog even wachten. Eerst zorgen dat de laatste rij van de Passion Sampler afgemaakt wordt, zodat die blokjes ook gauw aan de lap gezet kunnen worden, en ik moet van mezelf voor 1 juli de hele F-rij van de Dear Jane klaar hebben, zodat ik niet achterloop op mijn eigen schema. Ik hoop nu echt elke dag even iets te kunnen doen, al is het maar een half uur. Voor mij is het naaien een manier om alles een plaatsje te geven en te verwerken wat ons is overkomen. Ik weet het, het is manlief ten deel gevallen, maar het heeft ons beider leven overhoop gehaald en had ons leven volledig over genomen.
Nu proberen we toch weer ons leven terug te pakken, en voor mij is het spelen met lapjes en draadjes weer een mooi begin.

Vóór ik daadwerkelijk de naald ter hand nam heb ik weer eens lekker in de mooie quiltboeken zitten bladeren, en ik kwam toch weer verschillende quilts tegen waarvan ik dacht "ooit". Eigenlijk veel meer dan ik dacht, dus ik moet echt zien een hoop tijd vrij te kunnen maken!
Geen betere therapie dan de  L*A*P*J*E*S*T*H*E*R*A*P*I*E*

donderdag 17 maart 2016

Opeens staat alles stil.....................

Vandaag even geen lapjes of blokjes. Mijn hart is zo zwaar, dat ik het maar even vertel. 


Mijn lief is al een tijdje aan het kwakkelen. Totdat hij gistermorgen verschrikkelijk veel bloed ophoestte, en we door de huisarts gelijk doorgestuurd werden naar de spoedeisende hulp. Daar stonden ze al op ons te wachten, en manlief werd opgenomen. Gisteravond werd er een CT-scan gemaakt, en vanmorgen volgde een bronchoscopie. De arts zei mijn man dat hij mij zou bellen, maar manlief wilde dat liever zelf doen. "Kun je direct komen, de dokter wil ons spreken", dus ik spoedde me naar onze dochter en samen reden we naar het ziekenhuis.
Je weet dat je slecht nieuws gaat krijgen, en ja, dat kregen we. Een enorme tumor in de luchtpijp, en rondom bloedend vlees. Verdere uitslagen moeten nog komen, dus de kaarten liggen nog niet allemaal op tafel. Dat zal nog zeker een week duren, en omdat het ziekenhuis op dit moment niets kan mocht mijn lief mee naar huis.

Wél is ons verteld dat er weinig opties zijn en dat het er heel, héél slecht uit ziet. We hopen dat een academisch ziekenhuis nog iets voor ons kan betekenen, want de ziekenhuizen in de omgeving kunnen deze vorm van kanker niet behandelen.

We zijn verdrietig en aangeslagen, maar gelukkig wel samen!

Ik beloof jullie, mijn lezers, dat ik jullie niet zal vervelen met akelige verhalen. De volgende keer praat ik weer over lapjes, draadjes en blokjes, maar nu moest ik toch even mijn hart luchten.

Liefs, Mar

maandag 29 februari 2016

Schrikkelen



Nou eens niet een seconde, maar een hele dag! We hebben een schrikkeldag te pakken!!!
De huishoudelijke bezigheden van een normale maandag worden zonder aarzelen door mij terzijde geschoven, want nee, deze dag is míjn dag! Ik werd gelukkig op tijd wakker, en ontdekte de blauwe hemel en de stralende zon. Nou weet ik het zeker: er komt zelfs zegen van boven!

Eerlijk gezegd komt het goed van pas. Dit weekeinde verjaarde mijn lief, en we hadden maar liefst twee dagen feest. Ik heb dan ook echt na vrijdagmorgen geen steekje meer kunnen zetten, laat staan enig voorbereiding kunnen maken voor de komende week, dus ik ben maar wat blij met deze mooie, blanke dag die voor me ligt!



Je snapt het al: Voor uitgebreid bloggen heb ik vandaag geen tijd! Ik wil geen kostbare minuten verspillen.......

donderdag 25 februari 2016

Van de hak op de tak


 De eerste 4 blokken van de Antieke Wedding Sampler zijn af! Rij 1 en 2 zijn dus gemaakt. 
Wat zijn het leuke blokken om te maken! 
In rij 3 zitten maar liefst 3 applicatieblokken, en daar verheug ik me zeer op.
 Gek eigenlijk, vroeger zou ik er met een grote boog omheen zijn gegaan, 
en nu ben ik juist helemaal gek van applicatieblokken.
 Dat smaak zo kan veranderen!

Zo at mijn lief vorige week de Condésoep die ik hem voorschotelde! 
Dat is een stevige bruine bonensoep naar Franse receptuur. 
Mijn lief, waar ik nog nooit één bruine boon of kapucijner in kreeg!
 Okee, ik had de staafmixer gebruikt om de bonen te pureren en het daarna ook nog eens door de zeef gehaald, maar toch. 
Nou is mijn lief niet vies van een borrel, en hier ging een flink glas rode wijn in 
én ook nog Madeira, en hij heeft gesmuld! 
Een paar dagen later zei hij dat ik wat hem betrof de soep snel nogmaals mocht maken,
 zo lekker vond hij het. Ik was even sprakeloos! Smaken veranderen!

Ja, de liefde van de man gaat door de maag.
 Dat brengt me op onze kleinzoon, die straks komt lunchen. 
Hij is 10 jaar oud, en sinds de logeerpartij van voor de kerst
 (toen andere oma geopereerd moest worden) 
komt hij regelmatig hier op donderdag lunchen. Dat vindt hij voor mij gezellig, 
en voor hem zelf gewoon lekker, want dan is er vaak iets extra's. 
Worstenbroodjes, rookworst, croissantjes of hij gaat de keuken in en bakt voor ons allebei eitjes. 
We kletsen even bij, soms vraagt hij oma om raad 
en drinken samen kinderkoffie (caramelsmaak) 
en dan gaat hij weer op zijn fietsie. 
Manlief zei vanmorgen al "jij hebt zeker een date, en ja, 
straks weer een kwaliteitsmoment met kleinzoon! 


Ik ben ook weer aan het borduren geslagen.
 Ik heb vele patronen opgeslagen voor ooit, en bedacht dat het ooit nu maar eens moet beginnen. 
Ik zocht een oude SAL van 2007 op van Maryse
en het is de bedoeling elke maand een Maison de maître te borduren. 
Ik ben rechts onder begonnen met december, want in die hoek begin ik altijd graag. 
Het is de bedoeling dat hij in december klaar is, dus ik moet wel even een goed begin maken, 
want ik ben gisteravond pas begonnen.
Naast de SAL wil ik dit jaar ook een hoop kleine borduurtjes maken, want ik ben dol op kleine patroontjes. 
Vooral die van Blackbird Design zijn hier favoriet, en ik heb er vele!


Het is heerlijk om het naaien en borduren af te kunnen wisselen.
Eén klein borduurtje is helemaal af, de Winter's Night Drum, een klein speldending van BD. 
Ik had hem al in elkaar zitten toen ik zag dat ik mijn initialen ben vergeten, 
dus ik heb er maar even een M opgezet van een bandje, maar dat laat ik denk ik niet zo. 
Misschien wat leuke bedeltjes of zo; maar eens kijken waar ik tegenaan loop!
Speldenkussentjes heb je nooit genoeg immers, en ze zijn snel gemaakt!
Eerder deze maand maakte ik snel dit borduurtje.

Het beursje moet ik nog in elkaar zetten, en de beugel eraan maken. Leuk voor vingerhoedjes en dergelijke, als kleindochter en niet mee op de loop gaat!

Een vrolijke groet van Mar

zaterdag 13 februari 2016

Een Topweek!



Het was van de week een TOPWEEK! 
Allereerst werd mijn bestelling uit China compleet, met stofjes en kantjes, 
en ik ben er heel tevreden mee. 
Mijn lief begrijpt niet hoe het kan en denkt dat de postbode beslist om extra geld vraagt,
 maar dat is natuurlijk niet zo. 
De stofjes zijn lief, en de kantjes zijn super!



Ik probeerde van de week wat meer tijd voor mezelf te nemen,
 en zat tijdens de regen lekker met een borduurtje op mijn vaste stekkie aan de eettafel, 
terwijl de slowcooker bezig was met ons diner. 
Vitrage opengeschoven zodat ik zicht had op de vogels in de tuin, 
die door ons altijd goed gevoerd worden. 
Er  gaan hier sloten pindakaas door,niet die speciale voor vogels, 
maar gewone met stukjes noot, 
want onze tuinfluiters hebben best noten op hun zang!


 Plotseling brak de zon door, 
en als echte dochter van mijn moeder krijg ik dan te maken met heftige voorjaarskriebels. 
Dan moét ik gewoon iets schoonmaken of reorganiseren of wat ook maar. 
Ik besloot dat ik eens even wat kasten zou verplaatsen. 
Mijn lief was er niet; die ziet altijd enorm tegen zulke klussen op, 
dus die heb ik dan graag uit de buurt. 
De grootste kast is loodzwaar, dus ik belde naar schoonzoon of hij even een handje kon helpen. 
Hij kwam gelijk (woont 300 meter hier vandaan) en ik pakte snel beide kasten uit. 
In de ene staat het glasservies en onze drankvoorraad, in de andere onze serviezen. 
Ik vertelde eerder al dat ik de kasten graag wil schilderen, 
maar mijn lief is daar nog niet aan toe, dus verplaatsen is dan het beste alternatief.
 Onze woonkamer is niet bijster groot en best vol, vooral als vrouw met een hobby die in de kamer wordt beoefend! 
[ Wat beschrijf ik dit toch keurig: lees hier maar gerust dat elke lade, plank, mand, koffer, dienblad voorzien zijn van hobbymatige attributen zo handig zó voor het grijpen]. 

Er mocht dus best iets extra lucht in de kamer komen. 
We hebben de boel dus flink verschoven, en nu is het geheel veel luchtiger en minder vol met dezelfde spullen; alleen met inruimen kon er opeens veel meer in de kasten en werd het helemaal een stuk opgeruimder. 
Toen mijn lief thuis kwam was hij blij verrast en opgetogen;
 ik heb zelfs toestemming gekregen om zijn grote donkere kast in elk geval aan de binnenkant licht te mogen maken. 
Een behangetje of schilderen,dat moet ik nog even bezien en het moet wachten tot de volgende aandrang!

Ach, wat zat ik weer lekker aan mijn opgeruimde tafel, en het gestarte borduurtje was dan ook klaar in een mum van tijd.
 Ik wist dat ik nog ergens op mijn grote hobbyzolder van die mooie beugeltjes had om er een klein beursje van te maken, en laat ik dat nou ook nog binnen 5 minuten kunnen vinden! Het ligt inmiddels klaar om verwerkt te kunnen worden. Dat wordt dus vervolgd! 




Op internet vond ik weer een nieuwe BOM; een antieke dit keer van
Gay Bomers van Sentimental Stitches,
genaamd de 1857 Album Quilt. 

Ik ben nog niet gestart, maar ik word er wel weer helemaal blij van, want ik ben toch echt dol op dat antieke, en helemaal met veel applicaties!


Vrijdagmorgen kwamen mijn quiltvriendinnen en hebben we heerlijk zitten werken, 
gezellig kletsend en snoepend. 
Eentje had lekker gebak meegenomen, en de meisjes krijgen van mij altijd een lunch. 
Dit keer iets vroeger, want na de lunch togen we naar de Handwerkbeurs in Zwolle. 

We hadden een topmiddag! 
Gauw de dingen gekocht die ik echt nodig had, om daarna gewoon lapjes te scoren puur voor de "heb", maar wel om te gebruiken natuurlijk!
Ik deed mezelf ook een setje nieuwe naalden kado, speciaal voor applicaties. Ze waren niet goedkoop, een buisje kost bijna 12 euro, maar oh, wat naait en appliceert dat prettig! 
Ze zijn van het merk Roxanne.

Lapjes heb je als quilster nooit genoeg natuurlijk!

De meeste lapjes kocht ik overigens bij Wietske Meinders van Bossche Quilts. 
Wat een lief stel, die Wietske en haar Herman. 
Die gun je gewoon alle geluk van de wereld, en ze nam ook even de tijd om gezellig te kletsen!

Moe en voldaan kwam ik weer thuis, met weer volop inspiratie voor de komende tijd!

woensdag 27 januari 2016

Spannend!

Steeds meer mensen bestellen spullen in China, waar je nog voor relatief weinig geld leuke waar kunt kopen. Veel wordt verzonden zonder verzendkosten, en of de verkoper betrouwbaar is blijkt wel uit de reviews. Je kunt ook gegarandeerd kopen, en vaak hoef je geen verzendkosten te betalen. Wel goed op letten, want anders kunnen de verzendkosten wel erg oplopen als je het doet!
Zo heb ik eindelijk de stoute schoenen eens aangetrokken en heb ik mooie kantjes besteld!

Mijn zusje heeft er goede ervaringen mee, dus wellicht ik binnenkort ook!
Ik ben reuze benieuwd wanneer ze aankomen, en zie de kantjes al verwerkt in speldenkussentjes, geurzakjes en wat al niet meer!
Ik ben van plan de komende tijd veel te borduren, en vind het vaak zo schattig om het af te werken met een mooi kantje. Kom dus maar op met dat kant!!

Groet van Mar

donderdag 21 januari 2016

Een topfotograaf zal 'k wel nooit worden........

maar hier dan eindelijk de foto's van het werk van de afgelopen tijd. 
Allereerst mijn eigen Sjaantje, oftewel de Dear Jane. 
Ik maak een blokje per week, dus het gaat niet zo snel, maar aan het begin van 2016 
ziet het er dan zo uit:
Ik ben er dik tevreden mee; en de kleuren staan me echt aan. 
Ik heb lang getwijfeld of er wel blauw in moest want ik zag zulke mooie roze/ rode exemplaren voorbij komen, maar als ik de lap in mijn hand heb geniet ik toch van de harmonie met de blauwe toevoegingen. We gaan dus lekker zo door!

 En kijk; inmiddels is het huiswerk van januari ook al gedaan!
 Vanavond even de sashings eraan zetten, en dan kan het direct aan de grote lap. 

 En kijk nou eens wat een gevaarte mijn 1865 Passion Sampler wordt! 
Het is nu toch al echt een flinke lap geworden, iets groter dan het origineel door het gebruik van sashings, maar ik ben er heel blij mee!
 De volgende rij schiet ook al mooi op, nog twee blokjes en deze is weer compleet. ~
Lekker gevoel dat het ook bijna aan de grote lap gezet kan worden. 
We doen hier thuis niet meer aan losse blokken; ik zet alles gelijk aan elkaar en bepaal zo de kleuren voor een volgend blok. 
Het geeft gelijk een ietsiepietsie minder rommel in huis!
 Het laatste blokje (de ronde) was best een beetje lastig, maar ik vind het toch een mooi blokje geworden met een mooie zachte uitstraling!
Hieronder nog een detailfoto:

 Tot zover de Passion Sampler. Met mijn vriendin Joke ben ik begonnen aan de 
Antique Wedding Sampler van Di Ford Hall. 
De eerste ster zit op de ondergrond en nu mag ik los op het broderie Perse. 
Tevens moeten er nog 2 rondjes op geappliceerd worden. Ik ben het nog niet met mezelf eens welke bloemen ik zal gebruiken, dus tot ik besloten heb leg ik hem even zo weg.
 Ook blok 4 is aan elkaar, en de applicaties liggen voorbereid klaar, 
dus daar ga ik morgen als Joke er is lekker mee aan de gang! 
Blok 2 en 3 moet ik nog maken, want ik heb voornamelijk blokjes gemaakt voor 
de Passion Sampler. Ik loop nog een blok of 8 achter bij de website, 
en ik wil de quilt echt graag op tijd finishen, 
want dan komt er weer wat meer ruimte in mijn hoofd!

 Tot slot nog een foto van mijn servieskast met de geborduurde kastrandjes. 
Het staat toch zo gezellig!
 De kast zelf wil ik nog graag een kleurtje geven, maar ik ben nog in de 
"hoe vertel ik het mijn man" fase. 
Mijn lief houdt niet zo van veranderingen, 
en eerlijk gezegd is mijn wenslijstje véél groter dan dit ene kastje! 

We zijn hier dus lekker bezig!




Groeten van Mar

vrijdag 1 januari 2016

Happy New Year!!!!

De allerbeste wensen voor iedereen! Ik wens jullie allemaal een mooi jaar, met veel liefde, gezondheid en creativiteit. Dit jaar duurt zelfs een dagje langer, dus een extra cadeautje!

Ik hoop dat jullie net zoveel zin hebben in het nieuwe jaar als ik, en dat we met elkaar de zorgen in het oude jaar kunnen laten!
Wij hadden best een roerig jaar, want door ziekte van de andere oma hebben we regelmatig de kleinkinderen in huis gehad, met alle drukte die dat met zich mee bracht. We maken dan ook een diepe buiging voor de ouders die dag in dag uit moeten zorgen dat de kinderen op tijd op school zijn met gevulde trommeltjes, ze doorbrengen naar de sportclubs, kinderfeestjes en wat al niet meer. Wij waren in elk geval steeds bekaf!!

Het schrijven schoot er steeds bij in, maar hier een blanco jaar met volop kansen! Gelukkig heb ik wel kunnen handwerken, en het afgelopen jaar heb ik dan ook 52 blokjes kunnen maken van mijn eigen Sjaantje, oftewel de Dear Jane. De eerste 4 rijen zitten aan elkaar en hangen mooi te wezen aan de deur van de trapkast. Ik weet het, één blokje per week is echt niet veel, maar ik hou erg van langlopende projecten. 't Is als het lezen van een boek: je wilt van een mooi boek niet dat het uit raakt!

Ook mijn Passion Sampler is flink opgeschoten: 7 rijen zitten aan elkaar, en ik ben inmiddels bijna klaar met het zesde blok van rij 8. Na deze rij zijn er nog 2 rijen te gaan, dus tegen april zal de top zo ongeveer klaar moeten zijn. In een volgend blogje zal ik jullie wat foto's voorleggen, want nu is de batterij van mijn camera leeg.

In het oude jaar heb ik er een nieuwe passie bij gekregen: Koken! Ik heb namelijk het slow cooken ontdekt, en daarmee is er een wereld voor me open gegaan. Je gaart je gerecht heel langzaam zonder dat je erbij hoeft te blijven, en de smaken blijven veel beter bewaard.
De hele familie is blij met mijn pan, omdat er heerlijke gerechten uit komen met een fijne smaak. Het maant absoluut tot creativiteit, maar ook old fashioned gerechten als stoofpeertjes en appelcompôte worden hier weer regelmatig bereid, zodat het huis vaak gevuld is met heerlijke geuren. De liefde van de man gaat duidelijk door de maag, want manlief zegt "je was altijd al leuk, maar met de pan ben je nóg leuker". Normaal kookte hij doorgaans, maar er gaan nu weken voorbij zonder dat hij een pan aanraakt!

Eindelijk heb ik ook een begin kunnen maken met de Antieke Wedding Sampler van Di Ford Hall. Al jaren ben ik verliefd op deze quilt, en blok 1 schiet al mooi op. Het leuke van deze quilt is dat ik haar samen met mijn vriendin Joke maak, en we komen vrijdagmorgen altijd bij elkaar. Nu werken we dus samen aan deze quilt, dus we zoeken dan doorgaans de stofjes bij elkaar voor een volgend blok. Mijn vriendin heeft altijd moeite met kiezen, dus ze vindt het heerlijk om dat samen te doen. Samen werken aan een quilt geeft nog meer plezier in het naaien!

Echt goede voornemens heb ik dit jaar niet gemaakt; ik hoop lekker te kunnen patchen en meer te kunnen appliceren, en ik wil vaker een mooi kleinood borduren.Ik heb veel patroontjes liggen van mijn grote favoriet Blackbird Design, dus daar wil ik iets meer tijd voor vrij maken!

Kortom: Ik heb er zin in, en ik hoop jullie ook!

Lieve groeten van Mar