Translate

woensdag 24 juni 2015

Een zomerse turbo

Het is gek, maar waar bij menig ander het handwerken op een lager pitje wordt gezet, zet ik juist een tandje bij! Natuurlijk door het gebrek aan warmte blijft  de zin om te naaien stevig overeind. Momenteel word ik ook nog een beetje geholpen door de natuur, want ik ben honds verkouden en ik voel me een beetje grieperig. Te goed voor in bed, te lamlendig om veel te doen, maar een beetje naaien in mijn lekkere stoel bij de grote tafel is dan een uitkomst. Wel moet ik af en toe naar buiten, want onze kleine vriend Duke logeert hier sinds zondag weer, en hij blijft waarschijnlijk tot volgende week dinsdag. Het zal voorlopig de laatste keer zijn, want er zijn geloof ik niet meer reisplannen.

Het naaien verliep de laatste tijd dus vlot, zodat ik een hele rij van 13 blokjes aan mijn Sjaantjeslap heb kunnen zetten! Daar werd ik wel heel blij van, want ik liep een beetje achter op mijn eigen planning, en die achterstand is voor Sjaan wel helemaal ingelopen.
Maandag kwamen er weer twee blokjes bij van rij C, dus ik ben er echt lekker mee bezig.


Twee weken geleden logeerden de kleinkinderen hier, en ze waren op zolder aan het spelen, waar ze van mij een echte hut mochten maken achter het dakbeschot. Op jacht naar dingen om de hut gezellig te maken zaten ze in mijn dozen te trekken, en al gauw werd ik erbij geroepen, want het olijke tweetal wilde wel met mij de zolder opruimen. Nou weet ik niet wat zij onder opruimen verstaan, want in een mum van tijd was het een grote bende! Overal lag wat, en vooral heel veel weggestopte projecten, zowel klein als groot, allemaal met de bedoeling om het  ooit af te maken.
Gelukkig had ik een grote berg tasjes van de Dolly Quilts waar ik ooit aan mee heb gedaan, dus project voor project werden netjes in de tasjes gedaan. Daarna mocht het tweetal allebei een project uitzoeken wat ik nog dit jaar af moet maken, dus op hoop van zegen maar. Die twee tasjes zijn een verdieping lager belandt, en ik ontvluchtte de zolder maar weer snel. Als ik weer wat beter in mijn vel zit zal ik nog wel een keertje kijken, en misschien wel een goed plan maken.

Toch was het wel weer even een Eyeopener voor me, want ook beneden zag ik alleen maar bakken met lapjes en stapeltjes met blokken. De lapjes heb ik zoveel mogelijk in een grote lade in de woonkamer gedaan, waar ik ze zo kan pakken, en de stapel blokken heb ik maar weer eens ter hand genomen. Het zijn blokken van de 1865 Passion Sampler, en ik besloot maar gelijk dat ook die blokken aan elkaar gezet moesten worden. Ik merk immers bij mijn Dear Jane dat het aan de lap kunnen zetten voor mij heel motiverend werkt!

 Sinds maandag ben ik de blokjes van de Passion Sampler dus aan elkaar aan het zetten, maar wel met een sashing ertussen. Hiervoor koos ik een mooi witje, in een roomwitte tint. Ik vind dat toch mooier dan gelijk aan elkaar. Het is even wat meer werk, maar nu ik de blokken aan elkaar zet word ik toch ook weer verliefd op deze mooie sampler. Ik loop flink achter op de website, maar ik ben dan ook veel later begonnen. Eén rij is klaar, en met de tweede ben ik nu bezig. Ik heb inmiddels 30 van de 50 blokjes gemaakt, dus ik kan nog even vooruit!

Eigenlijk zou ik ook het middenstuk van mijn Gertrude moeten quilten, maar mijn spieren zijn nu al zo pijnlijk dat ik dat maar even achterwege laat tot ik me iets beter voel. Het komt immers niet op één of twee weken aan toch!
 

 

 

maandag 8 juni 2015

Stil in huis

Oef, wat is het weer stil in huis! Kleine Duke is gisteren weer opgehaald, en dat is gewoon weer even wennen. Tien jaar geleden werd hij in ons gezin geboren en iedere keer dat hij hier logeert is het alsof hij nooit is weggeweest. Hij is hier gewoon thuis, ligt overal en jaagt ons af en toe van onze plek, omdat meneertje ook lekker wil liggen. Vermakelijk!!!
Zelfs met onze kater Dorus klikte het goed, en dat was zo leuk om te zien! Hopelijk komt hij gauw weer logeren!

Het virus waart hier nog lekker verder. Door het vele wandelen en het mooie weer had ik wat minder tijd, maar er zijn toch weer 6 blokjes van mijn Sjaantje gemaakt! Het brengt het totaal op 18 blokjes. A 13 heb ik vorige week al laten zien, want ik was dolenthousiast dat ik een complete rij aan elkaar had om te showen, dus hier de volgende 5:







Stiekem hoop ik rij B deze week ook helemaal compleet te maken, want het smaakt nog altijd naar meer! Gisteravond laat begon ik nog even aan blokje B6, en mijn lief kwam even kijken. "Dat is toch niet te doen, die kleine stukjes, je lijkt wel gek!". En dat terwijl het helemaal niet zo'n moeilijk blokje is, maar het maakt duidelijk dat manspersonen niets begrijpen van zo'n virus, en al helemaal niet kunnen begrijpen dat je juist een uitdaging ziet in kleine, lastige blokken. Mannen zijn van het meters maken, en willen doorgaans veel sneller resultaat zien. Waarom dacht je dat het de vrouwen zijn die kinderen op deze wereld zetten? De meeste zouden niet geduldig negen maanden kunnen wachten tot het resultaat eindelijk aanschouwd kon worden! Ik denk overigens ook dat als de mannen moesten bevallen we een soort China zouden hebben, met alleen gezinnen met één kind, maar dat terzijde.

 We gaan dus weer vrolijk verder met de volgende blokken, dus tot de volgende keer!




dinsdag 2 juni 2015

Een virus te pakken!


Och jee, hier in huis waart een heus virus, terwijl er buiten een forse wind waait. Die heb ik al even getrotseerd, want onze logé houdt van een stevige ochtendwandeling, dus we gingen met ons tweeën de paden op en de lanen in, tot we de weilanden net buiten ons stadje in het vizier kregen.
Onze eigen teckel bleef thuis, want die doen we geen plezier met een flinke tocht. Met haar 14 jaar vindt ze het allemaal wel best, en een beetje vrij scharrelen in het grasveld voor richting het water is haar meer dan genoeg. Duke genoot van zijn uitje, en ik met hem, want wat is het een verademing om met een enthousiaste hond te wandelen!

Toen terug naar huis, naar de koffie en toen kon ik me weer overgeven aan het virus. Of het besmettelijk is weet ik niet, ik denk haast van wel voor wie weinig weerstand heeft, en ik weet ook niet hoe lang het virus stand houdt. Ik geloof vrij lang, want het kan vrij hardnekkig zijn.
De incubatietijd was ook best lang. Al eerder dacht ik dat het virus toe zou slaan, maar het zette toen niet echt door, maar dit keer is er geen ontkomen aan. Gelukkig vallen de symptomen mee, en zijn er geen uiterlijke kenmerken. Geen rode neus, geen hese stem, geen koortsachtig uiterlijk. De thermometer geeft een normale temperatuur. Ook geen buikpijn of misselijkheid. Geen pijnlijke ledematen, al voel ik wel af en toe mijn vingertoppen.
Normaal kan ik een virus te lijf met het drinken van cola. Vorige week nog, toen ik 's avonds heel snotterig begon te worden. Ik bedacht dat ik al een paar dagen amper cola had gedronken, en nam gelijk een paar forse glazen, en al vóór ik naar bed ging kon ik merken dat het snotteren minder werd, en ik werd 's morgens kerngezond wakker. Gelukkig!
Sinds ik fervent cola drinker ben heb ik geen last meer gehad van keelinfecties, verkoudheden of zelfs de griep. Logisch, want cola houdt geen virus in leven, behalve dan mijn huidige virus. Dat is immuun voor het drinken van cola, mits met mate. Uiteraard drink ik wel een light variant, want wat er niet aan komt hoeft er ook niet af!

Mijn virus heeft een naam: *S*J*A*A*N*T*J*E*S  *V*I*R*U*S*. Een virus dat door mij omarmd en gekoesterd wordt, want het brengt me naar ik hoop ooit een mooie quilt. Ik had in januari het plan om ten minste 1 blokje per week te maken, maar schoof het even opzij toen ik flink wilde opschieten met Getrude. Nu is het echter weer uit de mandjes gekomen, en ik wil het liefst de hele dag naaien. Vorige week maar liefst 8 blokjes genaaid, en de eerste van deze week is ook alweer klaar, en daarmee is de eerste rij compleet. Normaal maak ik eerst alle blokken, maar dit keer kan ik niet wachten om ze gelijk aan elkaar te zetten. Okee, een mand met ooit 225 blokken is misschien op termijn ook wel een beetje veel, maar ik ben vooral zo benieuwd hoe het eruit gaat zien, dus nu gaat alles direct aan elkaar. Ik merk dat ik er hebberig van word, en wil steeds weer een volgende zien. Als ik zo doorga is de achterstand weldra ingehaald, maar één blokje per week is ook wel erg weinig. Dan ben ik ruim 5 jaar onderweg, en dat is veel te lang! Ik geef me maar eens even fijn over aan de stroom!!

Groet, Mar

maandag 1 juni 2015

Van een inhaalslag en logeerpartij


Kijk eens wat een gezellige logé we hier hebben!
Het is kleine Duke, die hier inmiddels bijna 10 jaar geleden in ons gezin werd geboren,als enig kind van onze eigen teckel. Hij blijft hier 10 dagen logeren. Hij is inmiddels al dikke vriendjes met onze kat Dorus, en het is alsof hij nooit is weggeweest. Hij is een ruwhaar dwergteckel, en klein is hij gebleven. Duke is net als zijn moeder een echte lieverd, en dol op kinderen, en zij op hem natuurlijk.
Onze kleindochter kwam ook maar gelijk logeren, want met een extra hondje erbij was het hier voor haar luilekkerland, want ze is dol op dieren. Duke vindt het ook fijn, en functioneert gelijk als kruimeldief. Handig!!
Dorus is net zo ontspannen als altijd!


Roos bleef maar één nacht, dus gisteren heb ik nog lekker een dagje voor mezelf gehad. Ik ben een heel eind opgeschoten met de blokjes voor mijn Jane, want er zijn er vorige week maar liefst 8 gemaakt. Dat betekent dus dat er inmiddels 12 blokjes zijn gemaakt.
De foto's zijn niet geweldig, want ze zijn 's avonds gemaakt, maar dat mag de pret niet drukken!
Dit blokje is heel mooi geworden, doordat ik het binnenstuk op luierinleg heb genaaid. Je krijgt daar heel mooi strak naaiwerk van, zelfs met de hand.

In mijn vorig logje had ik er al 3 laten zien, en hier nog even de laatste 4 samen.
Gisteren nog een blokje gemaakt, en inmiddels zit de rij ook al bijna aan elkaar, met sashings aan de onderzijde voor alvast de volgende rij. De foto is wat flets, en ik moet hem nog even beter strijken.

Nu maar hopen dat deze week net zo voorspoedig gaat verlopen, want dan heb ik mijn achterstand weldra ingelopen!

Groet, Mar