Brief voor Jane (1)

Dear Jane,

Dank voor de mooie sampler die je de wereld hebt nagelaten. Ook ik heb besloten je blokjes te gaan maken, en terwijl ik dat doe besef ik dat wereldwijd duizenden vrouwen bezig zijn met dezelfde blokjes, genietend van het samenspel van hun stofjes en hun kleuren. En dat duizenden vrouwen dat proces al lang achter de rug hebben, en misschien wel dagelijks genieten van hun Sjaantjeslap, zoals het hier liefkozend genoemd wordt....
Wat deed je terwijl je je blokjes zat te naaien? Vlogen jouw gedachten ook alle kanten uit, en dacht je aan de wereld om je heen? Jouw wereld moet ongetwijfeld een heel stuk kleiner zijn geweest dan die van ons tegenwoordig, want de techniek van nu laat ons dingen zien die we niet willen. We willen niet dat ze gebeuren, en we willen ze al helemaal niet zien......
Was de wereld om jou heen ook zo roerig?
Terwijl mijn handen bezig zijn met jouw patroontjes geniet ik van het moment, de TV en radio uit omdat ik me even wil wentelen in de warmte en veiligheid van mijn huis. Had jij ook een veilig huis om je heen, met dierbare spulletjes die je koestert? Kon jij ook de wereld om je heen even vergeten als je je stortte op een blokje? Dacht je na over grote dingen, om vervolgens na te denken over de vraag wat je die dag eens zal maken als avondeten?
Voor mezelf sprekend moet ik je eerlijk bekennen dat mijn gedachten altijd van de hak op de tak springen. Ik kan in één stap van het wereldtoneel naar een zuurkoolschotel, om vervolgens via de kookwas terecht te komen bij de wormkuur van de kat, en het besef dat ik veel sneller kan denken dan praten, en ook nog eens veel sneller kan praten dan naaien, maar dat naaien is voor mij heel essentieel, omdat het me de ruimte geeft om mijn gedachten te ordenen en me helpt de wereld om me heen iets beter te begrijpen, al zijn er dingen die niet te begrijpen zijn.......
Terwijl ik je schrijf bedenk ik me dat ik jou ook zo veel te vragen heb. Jij hebt geleefd in een tijd zonder internet, en ik moet eerlijk bekennen dat het internet enerzijds voor mijn handwerkpassie een ware bron is van inspiratie, maar aan de andere kant maakt het me ook onrustig, want er is zoveel wat ik ooit wil maken. Het is soms zo lastig kiezen wat ik nu eerst wil maken, want ik wil het allemaal.
Ik denk niet dat jij zo overprikkeld kon raken als wij, de vrouwen van nu. Kon jij überhaupt je passie delen met anderen, en zat je wel eens gezellig te naaien met andere vrouwen?
Ik wel; iedere vrijdag naai ik met twee vriendinnen, en dat doen we al jaren. We naaien en kletsen, helpen elkaar met kiezen, en stimuleren elkaar om de dingen ook echt af te maken. We eten ook altijd samen, en dat is de ene keer een gewoon boterhammetje, en laatst toen we de laatste bijeenkomst van het jaar hadden heb ik een heerlijke kaasfondue bereid, omdat één van de meisjes geen vlees eet.

Hoe ging dat eigenlijk bij jou?

Je ziet het Jane, ik zit vol vragen, maar de vragen die ik je stel zou ik ook kunnen vragen aan andere vrouwen die met jouw mooie Sjaantjeslap bezig zijn. Maken ze alleen de mooie blokjes, of voelen ze ook een bepaalde verbondenheid met de wereld en haar geschiedenis?

Liefs, Mar Sutherland