Translate

dinsdag 2 juni 2015

Een virus te pakken!


Och jee, hier in huis waart een heus virus, terwijl er buiten een forse wind waait. Die heb ik al even getrotseerd, want onze logé houdt van een stevige ochtendwandeling, dus we gingen met ons tweeën de paden op en de lanen in, tot we de weilanden net buiten ons stadje in het vizier kregen.
Onze eigen teckel bleef thuis, want die doen we geen plezier met een flinke tocht. Met haar 14 jaar vindt ze het allemaal wel best, en een beetje vrij scharrelen in het grasveld voor richting het water is haar meer dan genoeg. Duke genoot van zijn uitje, en ik met hem, want wat is het een verademing om met een enthousiaste hond te wandelen!

Toen terug naar huis, naar de koffie en toen kon ik me weer overgeven aan het virus. Of het besmettelijk is weet ik niet, ik denk haast van wel voor wie weinig weerstand heeft, en ik weet ook niet hoe lang het virus stand houdt. Ik geloof vrij lang, want het kan vrij hardnekkig zijn.
De incubatietijd was ook best lang. Al eerder dacht ik dat het virus toe zou slaan, maar het zette toen niet echt door, maar dit keer is er geen ontkomen aan. Gelukkig vallen de symptomen mee, en zijn er geen uiterlijke kenmerken. Geen rode neus, geen hese stem, geen koortsachtig uiterlijk. De thermometer geeft een normale temperatuur. Ook geen buikpijn of misselijkheid. Geen pijnlijke ledematen, al voel ik wel af en toe mijn vingertoppen.
Normaal kan ik een virus te lijf met het drinken van cola. Vorige week nog, toen ik 's avonds heel snotterig begon te worden. Ik bedacht dat ik al een paar dagen amper cola had gedronken, en nam gelijk een paar forse glazen, en al vóór ik naar bed ging kon ik merken dat het snotteren minder werd, en ik werd 's morgens kerngezond wakker. Gelukkig!
Sinds ik fervent cola drinker ben heb ik geen last meer gehad van keelinfecties, verkoudheden of zelfs de griep. Logisch, want cola houdt geen virus in leven, behalve dan mijn huidige virus. Dat is immuun voor het drinken van cola, mits met mate. Uiteraard drink ik wel een light variant, want wat er niet aan komt hoeft er ook niet af!

Mijn virus heeft een naam: *S*J*A*A*N*T*J*E*S  *V*I*R*U*S*. Een virus dat door mij omarmd en gekoesterd wordt, want het brengt me naar ik hoop ooit een mooie quilt. Ik had in januari het plan om ten minste 1 blokje per week te maken, maar schoof het even opzij toen ik flink wilde opschieten met Getrude. Nu is het echter weer uit de mandjes gekomen, en ik wil het liefst de hele dag naaien. Vorige week maar liefst 8 blokjes genaaid, en de eerste van deze week is ook alweer klaar, en daarmee is de eerste rij compleet. Normaal maak ik eerst alle blokken, maar dit keer kan ik niet wachten om ze gelijk aan elkaar te zetten. Okee, een mand met ooit 225 blokken is misschien op termijn ook wel een beetje veel, maar ik ben vooral zo benieuwd hoe het eruit gaat zien, dus nu gaat alles direct aan elkaar. Ik merk dat ik er hebberig van word, en wil steeds weer een volgende zien. Als ik zo doorga is de achterstand weldra ingehaald, maar één blokje per week is ook wel erg weinig. Dan ben ik ruim 5 jaar onderweg, en dat is veel te lang! Ik geef me maar eens even fijn over aan de stroom!!

Groet, Mar

2 opmerkingen:

Saskia Smit zei

Ook besmet? Het laatste blokje is erg mooi geworden.

Wilma Kuin zei

Oh wat een heerlijk virus is het toch! !
Mooie blokken en veel plezier met Sjaantje...