Hier alvast het middenstuk:
Om heel eerlijk te zijn komt de quilt nogal bij me binnen. Mijn moeder was nl. een wel heel fanatiek verzamelaar van chinees blauw, en heeft gedurende haar leven een hele collectie opgebouwd. Ik weet niet of iemand het boek kent van Olaf de Landell: Trilogie van de Porseleinboom, nou, om een lang verhaal kort te maken: dat was feitelijk mijn moeder. Jezelf van alles besparen om maar een stukje blauw te kunnen kopen. Mijn vader deed leuk mee, en reisde overal met haar naartoe om de honger naar blauw maar te stillen.
Ik had er een haat-liefde verhouding mee, want op zich vond ik de stukken wel mooi, maar het kwam de leefbaarheid in huis niet ten goede. Altijd klonk er: Pas op voor het blauw! Ik heb de eerste jaren van mijn jeugd nog blauwloos door kunnen brengen, maar broertje die 9 jaar na mij kwam heeft naar mijn gevoel amper kind kunnen zijn!
Mijn ouders leven niet meer, en het blauw is op enkele stukken na verkocht. Ik heb haar eerste bord gehouden, en dan puur om de herinnering en niet om de waarde. Ze heeft me vaak genoeg geprobeerd over te halen een meer waardevoller stuk te kiezen, maar juist het verhaal erachter maakte dat ik voor dit bord koos. Die blijdschap van de eerste, daar kon later geen stuk meer tegenop!
En dan nu dus de blauwe quilt. Herinneringen vieren hoogtij, maar dan in een variant waar niets mee kan gebeuren, hooguit een lelijke vlek. Zal ik wel, zal ik niet, wel, niet, wel........
Het komt bij me binnen terwijl ik mentaal al een strijd aan het voeren ben. Ik ben nl. enorm verwend met het prachtige boek van Di Ford met o.a. Phebe en de Wedding Sampler, en ik probeer voor mezelf uit te maken welke quilt ik wil maken, want er staan maar liefst 11 potentiële kanshebbers in.
Ik schreef immers al aan Jane over overprikkeling, en dat is bij mij nu even het geval, met als gevolg dat er juist bijna niets uit mijn handen komt.
De stemmen in mijn hoofd overschreeuwen elkaar, en alle voors en tegens zijn de revue al gepasseerd.
Ik denk eerst nog maar eens rustig verder, terwijl ik me nog maar over een blokje van Sjaantje buig.....
Groet, Mar
3 opmerkingen:
Ja ik heb hem ook al gezien. En nee, die ga ik niet maken. Hij trekt mij helemaal niet en toch is hij best wel mooi.
Zo,n uitzonderlijke hobby als die van je moeder zal voor haar kinderen inderdaad niet makkelijk geweest zijn.
Ik heb ook in het boek van Di Ford een paar favorieten die ik nog wel eens zou willen maken en waar ik zelfs de stofjes al voor heb maar of ik er ooit toe kom.....:)))
Lieve groet van Rietje
Dat is inderdaad wel een nadeel van internet: je blijft dingen zien die je OOK wil maken, je lijst wordt langer en langer. Als je toch erg graag die nieuwe quilt van Esther Aliu wil maken: je kunt hem misschien ook wel in rood/roze/bordeau/creme kleuren maken, of bijv. in van die kleuren die Jeannet (http://quiltingjeannet.blogspot.nl/) altijd gebruikt voor haar quilts. Dan wordt het meteen weer heel anders, en is het voor jou niet zo'n harde binnenkomer als met al dat blauw. Ik denk wel dat je een patroon meteen heel erg WAUW moet vinden als je eraan wilt beginnen, een "mwah-wel-aardig" patroon maak je denk ik nooit af ;-)
Wat een verhaal trouwens, over je moeder haar verzamelwoede... Ben je al op het punt van "later lach je erom"?
Groetjes Betty.
Oei, ik kan me voorstellen dat een blauw-witte quilt jou niet trekt. Ofmisschien wel ern beetje, maar te confronterend is. Inmiddels zijn we al een paar maanden verder en heb ik hem nog niet gezien op je blog.
Het patroon van Esther Aliu heb ik ook gezien. Ik download hem elke maand, want ik vind hem mooi. Maar of ik hem ook echt ga maken? Misschien later nog eens...
Een reactie posten