Sinds mijn laatste bericht is er veel gebeurd. Mijn lief heeft een ingrijpende, 10 uur durende operatie ondergaan, waarbij een groot deel van de luchtpijp is verwijderd. Hij ademt nu via een stoma net boven zijn sleutelbeen, moet opnieuw leren praten en gaat 6 juni beginnen aan een lange reeks van bestralingen, 33 in totaal gedurende zes en een halve week. Dat betekent dat er vanaf dan dagelijks de reis naar Nijmegen op het programma staat, met uitzondering van de weekeinden.
Hij heeft 14 dagen in het ziekenhuis gelegen, en we rijden nog elke week 2 tot 3 keer naar Nijmegen, dus onderhand zitten er heel wat kilometers in onze benen. We doen er meestal een uur en drie kwartier over, dus dat is zo'n drie en een half uur per keer.
Het is heerlijk hem weer thuis te hebben, en op zich gaat het heel goed met hem. Hij gaat af en toe alleen boodschappen doen en weet zich goed te redden. Ik ben trots op hem en vind dat hij zich er dapper doorheen slaat!
Aan handwerken ben ik niet meer toe gekomen. Lange dagen in Nijmegen, vele uren in de auto, van alles en nog wat tussendoor regelen, en eenmaal thuis steeds te moe om nog wat te doen.
In maart was ik lekker bezig geweest maar ik heb alles uit mijn handen laten vallen en had geen idee waar ik gebleven was. Eindelijk had ik nu weer wat tijd om alles weer op een rijtje te zetten en afgelopen weekeinde heb ik eindelijk de laatste 2 blokjes van rij E van mijn Sjaantje genaaid, oftewel de Dear Jane, en gisteren heb ik in het ziekenhuis de laatste rij aan de lap kunnen zetten.
Wat was het heerlijk om weer steekjes te kunnen zetten!
En het smaakt naar meer! Het liefst zou ik aan iets nieuws beginnen, maar dat moet toch nog even wachten. Eerst zorgen dat de laatste rij van de Passion Sampler afgemaakt wordt, zodat die blokjes ook gauw aan de lap gezet kunnen worden, en ik moet van mezelf voor 1 juli de hele F-rij van de Dear Jane klaar hebben, zodat ik niet achterloop op mijn eigen schema. Ik hoop nu echt elke dag even iets te kunnen doen, al is het maar een half uur. Voor mij is het naaien een manier om alles een plaatsje te geven en te verwerken wat ons is overkomen. Ik weet het, het is manlief ten deel gevallen, maar het heeft ons beider leven overhoop gehaald en had ons leven volledig over genomen.
Nu proberen we toch weer ons leven terug te pakken, en voor mij is het spelen met lapjes en draadjes weer een mooi begin.
Vóór ik daadwerkelijk de naald ter hand nam heb ik weer eens lekker in de mooie quiltboeken zitten bladeren, en ik kwam toch weer verschillende quilts tegen waarvan ik dacht "ooit". Eigenlijk veel meer dan ik dacht, dus ik moet echt zien een hoop tijd vrij te kunnen maken!
Geen betere therapie dan de L*A*P*J*E*S*T*H*E*R*A*P*I*E*
2 opmerkingen:
Las net het blogje over je man, vreselijk, gelukkig dat je operatie goed is gegaan.
Even de gedachte kunnen verzetten met lapjes is wel een nodige afleiding.
Veel sterkte met de komende ziekenhuis bezoeken.
Een paar dagen geleden zat ik aan je te denken toen je net wat op mijn blog schreef. Ik miste je en ik wist dat het met je man niet goed ging. Gelukkig is hij geopereerd en wat een operatie. Die is gelukkig goed gegaan. Wat naar dat je steeds zo ver moest voor het ziekenhuis en nu het vervolg nog maar fijn dat het kan. Kan me voorstellen dat je steeds bekaf was en geen lapje kon aanraken. De spanning telt daar ook in mee natuurlijk. Maar je hebt je lapjes weer gevonden en je gaat lekker met je plannen.En fijn dat je je spulletjes mee kan nemen en in het ziekenhuis toch wat kan handwerken.Goeie therapie.
Veel sterkte in de komende weken.
Rietje
Een reactie posten