Afscheid in Blogland.....

Noot: De vandaag opgenomen foto's zijn niet van mezelf maar van Wilma Kuin, die met haar mooie blog vele jaren mensen wist te inspireren en te motiveren. Dank je Wilma, voor al die jaren met een randje!

Het zal menigeen al opgevallen zijn: het is een stuk rustiger geworden in Blogland. Er wordt veel minder geschreven, de tussenpauzes worden steeds langer, en er zijn blogs die verdwijnen of gewoon ophouden.
Gisteren las ik dat één van de meest trouwe bloggers,  Wilma Kuin  ermee gaat stoppen! En jammer dat ik het vind! Wilma is een begrip in quiltland, en iedereen kent haar volgens mij.  Zeg "een quilt in Wilma-kleurtjes", en iedereen weet wat je bedoelt.
 Natuurlijk begrijp ik het stoppen, want bloggen vraagt best veel tijd en discipline. Er wordt ook niet veel meer gereageerd op berichten, waardoor de lol er soms ook wel af gaat.

Om te kunnen bloggen moet je allereerst iets hebben om te laten zien, want een blog zonder foto's werkt niet. Je moet dus hard werken ( lees: naaien) om te kunnen bloggen. Je moet ook maar net de inspiratie hebben om erover te kunnen schrijven. Je moet ook nog eens kunnen fotograferen, en daar gaat het bij mij al gauw mis, want ik ben een waardeloze fotograaf. Er moet dus ook altijd genoeg prik in de batterijen zitten, want het ding moet het wel doen als je de stof en inspiratie hebt. Je moet dus ook een tikkeltje georganiseerd zijn!
En ja, als al die ingrediënten aanwezig zijn en je maakt je verhaaltje, dan is het soms ontzettend frustrerend om te zien dat het weliswaar tig keer is gezien, maar dat er slechts amper op wordt gereageerd. Waar doe je het dan toch voor?

Wilma schrijft dat ze via Facebook nog wel eens wat zal laten zien. Haar mooie werk zal dus nog wel ergens te zien zijn, maar dankzij FB in uitgeklede vorm.
Zelf doe ik niet aan FB. Ik vind er niks aan, en ik vind het onpersoonlijk en vooral heel oppervlakkig, en het doet geen recht aan alle uren en alle liefde die je in een project steekt! Toch past het bij de geest van de tijd, waarin mensen steeds minder interesse lijken te hebben in elkaar, en een regeltje het maximaal haalbare lijkt te zijn. Ik vind FB een verarming van de maatschappij, en heb mijn account al lange tijd geleden verwijderd, nadat ik via FB moest horen van de zwangerschap van een nichtje en de nieuwe baan van mijn broer. Ik heb er ook ruzies gezien, en scheldpartijen, gelukkig niet zelf aan de lijve, maar toch.....

Blogs brengen je veel meer! Mooie details van werken, die maken dat je ook aan de slag wilt. Uiteindelijke resultaten die maken dat je toch dat vergeten projectje weer opzoekt en er weer mee aan de slag wilt, handige tips, wijze lessen en nog veel meer. Soms iets teveel van het goede, waardoor je even niet meer weet waar te beginnen, maar dat is enkel weelde en overvloed, en dan besef je dat je maar één paar handen hebt.

Wilma, mocht je dit lezen: Ik heb genoten van je verhaaltjes, je werk en mooie foto's, en ik bedank je ervoor. Jij bracht een beetje gezelligheid met je mooie blog!