Brief voor Jane (4)

Lieve Jane,

C4 Tic Tac Toe

Vandaag alleen even een kattebelletje, want ik kan je weer een paar blokjes showen! Nu de lampjes weer eerder aangaan en de herfst echt is aangekomen, geniet ik extra van het maken van je heerlijke blokjes, die soms een ware uitdaging zijn!

C5 Eye of the Cyclone

Ik ben inmiddels bij de derde rij aanbeland, dus nog heel veel blokjes en rijen te gaan, maar ik geniet ervan. Het is alsof je een heel dik boek leest; je hebt je net lekker ingelezen en je weet dat het einde nog lang niet in zicht is!!

Wist je trouwens dat er dames zijn die jouw quilt voor de tweede keer maken, en dan in blokjes van 2"! Ja, je leest het goed, zo'n 5 centimeter! Hoewel ik best kleine handen heb vind ik normaal de stukjes soms wel heel klein, laat staan als ze minder dan de helft worden! Wat een gekte, niet!
Gelukkig zit er voor mij genoeg uitdaging in het originele formaat, want daar heb ik mijn handen toch echt aan vol!

C6 Ashley's Aura

Zo, nu ga ik nog even verder met het laatste blokje, en ik wil nog wat blokjes voorbereiden, en straks komt mijn kleinzoon tussen de middag een broodje eten. Normaal doet hij dat thuis, maar zijn moeder is er niet en dan blijft hij normaal over op school, maar hij had bedacht dat hij het gezelliger vindt om bij zijn oma te eten. Hij heeft me beloofd dat hij eitjes voor ons gaat bakken. Vorige week is hij 10 geworden, dus het wordt al een hele vent!

C7 Megan's Mountain Laurel
(ik moet nog wel de 4 diamantjes op de hoeken appliceren)

Lieve groet van Mar

Even bijpraten

De afgelopen zomerperiode heb ik niet zo regelmatig geschreven, maar ik ben natuurlijk wel steeds lekker bezig geweest! 

Even terug bladerend zie ik zelfs dat ik nog veel niet heb laten zien, dus dan nu maar even gauw alsnog!

Allereerst mijn 1865 Passion Sampler. 

Ik zag dat de laatste foto ergens halverwege rij 4 was, en ik heb nu al 5 rijen aan elkaar! 

De lap is inmiddels zo breed geworden dat hij eigenlijk niet meer over de deur past, tenzij ik een rij blokken naar binnen vouw. Te smalle deuren dus! 

Als ik er niet aan werk, hangt hij evengoed nog aan de deur, want ik vind het zo gezellig staan!

Hier nu de foto van de stand tot nu toe, en een detailfoto van blokje 39. De eerste foto is het originele blok van  FranceA

,

 en de volgende is dan mijn versie ervan. 

In antieke quilts kom je dit blok geregeld tegen, en dan in basisstof met één steunkleur. 

Die versie vind ik zo mooi, dat ik besloot dat ook in deze quilt toe te passen. 

Ooit wil ik nog een quilt maken met alleen dit blok, en dan heel veel, maar dat is verre toekomstmuziek! 

Ik vind het blokje zelf erg mooi geworden, en stiekem ook mooier dan het voorbeeld!

Dan mijn eigen Sjaantje, oftewel de Dear Jane.

 Sinds de laatste post hierover zijn er slechts 2 blokjes gemaakt( één ervan zit al aan de lap), maar ondertussen heb ik alweer 2 blokjes voorbereid die ik nu gauw ga naaien. 

Ik weet ook wel waarom het bleef liggen, want het laatste blokje vond ik gewoon niet zo leuk, en dan blijf ik dat maar uitstellen, maar ja, ik moet het toch maken!

Ik heb sinds gisteren wel een andere methode voor het maken van mijn malletjes.
Tijdens mijn basiscursus leerde ik dat ik paternoplaat moest gebruiken, maar dat vond ik eigenlijk wel een dure oplossing als je veel verschillende blokjes moet maken. Vervolgens lamineerde ik de patronen, om vervolgens de deeltjes afzonderlijk heel precies uit te knippen. Het nadeel was dat de mallen heel makkelijk konden gaan schuiven tijdens het aftekenen, en dat wil je natuurlijk niet.
Schuurpapier bleek de oplossing, dus het patroontje werd op schuurpapier geplakt en heel secuur uitgeknipt. Dat werkte goed, alleen hield je wel een hele botte schaar over, die je nergens anders meer voor kon gebruiken. Ik moet nog stapels schuurpapier hebben, maar ja, waar is het gebleven? Dat is dus na de verhuizing niet boven water gekomen.
Onlangs las ik op het blok van Goof (wel ver terug scrollen, want ze schrijft vaak) dat zij gewoon het patroon uitprint en de delen uitknipt, omtekent met de welbekende blauwe stift en op naar de volgende. Ik heb het even geprobeerd, maar het is mij toch te iel. Nu heb ik eindelijk een goed alternatief gevonden, wat ook nog supergoedkoop is (houden we meer over voor die mooie lapjes!!!).
Ik heb nl. een hele grote rol met scheurvlies, wat je normaal gebruikt als je machinaal borduurt. In het verleden heb ik het ooit gekocht op een beurs, ik geloof dat er 200 meter op zit, en ik kocht het destijds voor 25 euro. Omdat ik eigenlijk vrijwel nooit machinaal borduur werd het nauwelijks door mij gebruikt, tenzij ik wilde oefenen met machinaal quilten. Zo kon ik namelijk het quilten oefenen zonder kostbare stof te verspillen!!
Nu plak ik dan mijn patroon op het scheurvlies, en knip de deeltjes vervolgens precies uit. Geen geschuif, want het is lekker stroef, en een super voordelige oplossing! Dat ik dat nou nooit eerder heb bedacht! Omtrekken op de stof en naaien maar! Sommigen gebruiken hiervoor freezerpapier op vlieseline H 250, maar in beide gevallen is de oplossing een stuk duurder!
Ik heb er wel altijd een snijmat onder liggen van de Action, nog geen 2 euro, die ik aan de achterkant heb voorzien van 2 vellen schuurpapier, dus glijden is verleden tijd!! Ik werk er al jaren mee, en het voldoet perfect!!

Nou, ben je nog bij de les? In totaal 14 blokken gemaakt voor de Passion Sampler, en 2 voor mijn Sjaan. Sjaan in wording hangt ook over een deur, en wel over de deur naar de kelderkast. Zo kan ik er heerlijk alle dagen van genieten, want ik kom er vaak langs!

Dan heb ik nog zomaar een blok gemaakt voor de Summer Stars van Blackbird Design. Die quilt staat al zo lang op mijn lijstje, en echt tijd ervoor vrijmaken lukt steeds niet, dus heb ik besloten dat ik elke maand 1 ster maak, zodat ik na een jaar toch bijna alle sterren heb gemaakt. Kijk, dat werkt voor mij, en ik ben van plan op deze manier nog 2 quilts te maken van de hand van deze dames, de Home Sweet Home quilt en de Quilting the Garden Quilt. Beiden wil ik nog maken, en met een blok per maand moet dat toch geen probleem zijn! Stiekem wil ik ook nog heel graag beginnen met de Wedding Sampler van Di Ford. Dat wordt dus vervolgd!



Tot slot ben ik ook aan het borduren geweest. Ik ben nou eenmaal een mens van lijstjes, en zo heb ik een lange lijst met allemaal dingetjes die ik wil doen om van het huis een creatief en warm Mar-thuis te maken. Eén van de dingen op de lijst is het maken van kastrandjes, en ik ben begonnen met de randjes voor mijn grenen servieskast. Twee randjes zijn geborduurd, en met de derde kan ik nu starten. Ik heb mijn oude leverancier van DMC borduurgaren terug gevonden, en betaal nu slechts 42 cent voor een strengetje. Daar ben ik dus heel blij mee! Het derde randje wordt weer groen, want dat past mooi bij het servies met fazanten en eenden dat in de kast staat.

Kortom: toch wel lekker druk geweest en vooral heel lekker bezig!!! De komende tijd wil ik nog heel veel doen, dus ik probeer mezelf weer in een fijn ritme te krijgen, zodat ik ook echt vorderingen maak. Zo ben ik bezig met een laatste rand hexagonnen rond het midden van Gertruds Coverlet, zodat het gepatchte deel goed aansluit op het middenstuk. Zodra dat klaar is gaan de stukken aan elkaar, en hoop ik dat ik zelfs het quiltwerk voor januari af zal hebben. Dat zal een hoop "lucht"geven, als ik dit grote project tot afronding kan brengen.

Flieft.....

Eigenlijk is het helemaal niet goed als ik regelmatig even op het WWW vertoef, want af en toe ben ik op slag verliefd! Kijk nou eens naar deze: 

Hier nog even een detail van het middenstuk:

Daar kan je dan toch alleen maar heel stil en sprakeloos van worden!

en wat dacht je dan van deze:

en deze 

en zo kan ik gerust nog even door gaan!

Ik ben dus maar gauw begonnen met het doorquilten van het middenstuk van Getruds'Coverlet, met de machine weliswaar, zodat ik hopelijk snel richting afronding kan gaan zodat er weer ruimte komt voor een nieuwe liefde.

Plannen zat, maar deze die ik hier laat zien zijn van die lekkere quilts waar je jezelf zo heerlijk in kan verliezen. 

Getruds' Coverlet heeft me laten zien dat het heerlijk is om zonder patroon te werken, en gewoon af te wachten wat je handen je brengen!

Ook ben ik eindelijk eens begonnen met het borduren van randjes voor in mijn servieskast. Ik heb mijn oude garenleverancier terug gevonden op het www, dus ik kan weer even vooruit. 

Ik verheug me al op lange winteravonden, of herfstavonden met wind en striemende regen op de ruiten (en manlief die dan natuurlijk het rondje met de hond moet doen, want voor mij is het dan te koud en nat toch!! 

O, soms ben ik zo slecht! Ik at ook altijd mijn beschuitje in bed op zijn helft op, dus ik krijg al jaren geen beschuit meer op bed!! Zo jammer!

Tot de volgende keer, Mar

Van alles wat

Tot mijn grote vreugde is er de afgelopen week weer anderhalve kilo gewicht verdwenen, en daar ben ik héél blij mee! Het brengt het totaal na 14 dagen op - 4 kilo. Ik heb best lekker gegeten, zelfs compleet met bbq. Soms is het wel even puzzelen, want ik merk nu pas eigenlijk wat een echte koolhydratenjunk ik feitelijk ben... Ik ben niet zo'n vlees- en vismens, en moet daarbij oppassen dat ik nu niet teveel verzadigd vet binnen krijg, maar het gaat wel goed. Het is ook wel relaxed, want ik tel geen calorieën. Ik heb ergens gelezen dat het niet zozeer de koolhydraten zijn die je kunnen nekken, maar vooral de gluten die daarin zitten. Voor noodgevallen heb ik daarom maar wat glutenvrije broodjes ingeslagen, maar het lukt nog goed zonder koolhydraten gelukkig. Novak Djokovic zegt zelfs dat hij Wimbledon kan winnen door een glutenvrije (en lactosevrij) levensstijl. Gewonnen heeft hij inderdaad. Er zal dus een kern van waarheid inzitten.

Ik moet het meeste moeite doen om genoeg water te drinken. Dat ben ik niet gewend, en ik vind er ook niks aan. Ik wéét dat het belangrijk is, en merk zelfs dat als ik niet genoeg drink ik de volgende morgen een hele zere voet heb, en ik vertaal dat maar als teken dat er in mijn lijf een proces gaande is, en dat ik de afvalstoffen niet goed genoeg kon afvoeren. Nu zet ik naast elke kop koffie en thee een flink glas water, wat eerst op moet voor ik nog een kop neem. Zo gaat het beter! Het zal ook wel een kwestie van wennen zijn.....

Ondertussen naai ik heerlijk blokjes voor mijn Passion Sampler. Nog één blokje, en de vierde rij is klaar. Die kan ik straks lekker voor de tv maken, want ik kijk graag naar de beelden van de Tour de France. Het fietsen kan me nog niet eens zo heel veel schelen, maar die prachtige beelden van het mooie Franse landschap! Vandaag gaan ze de bergen in, dus dat wordt genieten.
Lang geleden hebben we ooit op het punt gestaan om een watermolen te kopen in Frankrijk. De gezondheid van mijn lief gooide op het laatste moment roet in het eten, en hij was bang dat we de artsen daar niet zouden kunnen vertellen wat er precies aan schortte. Jaren heb ik een gevoel van spijt gehad, hoewel het plan definitief bij mij verdween na de geboorte van de kleinkinderen, want daar zou ik niets van willen missen. Onlangs werd de molen opnieuw te koop aangeboden, en ik kon het natuurlijk niet laten om een kijkje te gaan nemen. Het werd een grote desillusie, want de molen is nu wel grotendeels gemoderniseerd, maar er is niets van de oude sfeer bewaard gebleven. Doodzonde!

 

 Alle "oude" blokjes van de Passion Sampler zitten aan elkaar, en de volgende 4 hoop ik er vandaag ook aan te zetten, misschien wel 5 als het laatste blokje van de rij op tijd klaar is. Eerlijk is eerlijk: ik ben echt wel een beetje *flieft* op de mooie lap die zo ontstaat!
Ik realiseer me nu ook pas wat een groot joekel dit weer gaat worden. Het wordt dus een echte gebruiksquilt. Blokjes naaien is leuk, want het is zo lekker afwisselend, en de quilt wordt ook zo lekker scrappy!
Blokjes maken is toch wel altijd favoriet bij mij, dus het is logisch dat ik gauw warm loop voor samplers.
Nu gauw zorgen dat ik de rij weer vol krijg!

 

 

Tot gauw, Mar

De week kan niet meer stuk

Vorige week ben ik begonnen met een laatste dieet. Ik heb regelmatig een poging gedaan, maar nooit met een blijvend resultaat. Sterker nog: na elk dieet werd ik zwaarder na enige tijd, en ik viel amper af! Niet echt bemoedigend dus!
Toen maar de gang gemaakt naar de sportschool, maar zelfs daar val ik geen gram af! Mijn altijd keurige, lage bloeddruk zag ik verdwijnen en plaats maken voor een hoge, met nadelige gevolgen voor het functioneren van mijn nieren. Af en toe heb ik benen en voeten als een kamerolifant!
Oh, zegt mijn  huisarts: je bent met de overgang bezig! Eerst trok ik dat oordeel in twijfel, want voor mij geen nachtelijk zweten en opvliegers, maar langzaam aan begin ik toch te denken dat ze gelijk heeft. Na maart geen maandelijkse feestjes meer, en een lichaam dat verandert. Ik zie mijn heupen verdwijnen, maar daarentegen wordt mijn flinke buik nog flinker. Gatver, de overgang!
Nou, zegt mijn huisarts, van dat sporten hoef je echt niks te verwachten. Recentelijk onderzoek heeft aangetoond.... Hou maar op, zeg ik, je weet een mens echt te motiveren. Ja, zegt ze, je kunt proberen wat je wilt, maar de kans dat je afvalt is klein. In de overgang werken hormonen tegen, en jouw hormonen zijn helemaal onvoorspelbaar. Dat laatste klopt, want ik heb mijn hele leven al problemen met mijn hormonen en werd pas na mijn 45ste maandelijks ongesteld! De oorzaak hiervoor ligt in mijn jeugd, toen ik op driejarige leeftijd een hersenvliesontsteking kreeg.

Ik besloot nog één laatste poging te doen, en wel koolhydraat-beperkt. Ik ben nl. dol op koolhydraten en ik hou niet zoveel van vlees en vis. Brood, pasta, ik vind het zalig! En ik ben van tijd tot tijd een heerlijke snoeper, zoet of hartig: ik lust alles!
Toen ik de recepten doorlas van dr. Frank zonk me de moed in de schoenen, en ik besloot tot een dieet in de geest van, en niet avant la lettre. De koolhydraten geschrapt op één volkorenbeschuit na. Verder wel fruit, al zegt de wijze dr. van niet, veel groenten (lekker!) en eieren, soms vis, soms vlees. Bijna geen zuivel meer, alleen mijn melkkoffie, want dat laat ik me niet afpakken!
Dr. Frank zegt dat 3 bekers groene thee garant staan voor een extra verbranding van 180 cal, dus vooruit: minder koffie en meer thee. En water natuurlijk, al drink ik nog niet zoveel als zou moeten.

Vanmorgen mocht ik me wegen, en vol ongeloof keek ik naar de weegschaal. Ik ging er steeds weer opnieuw opstaan, maar wat de schaal aangaf bleef hetzelfde. Ondanks mijn nog altijd dikke enkels wel afgevallen, en wel 5 pond oftewel 2,5 kilo! Daar krijg een burger toch moed van!

Ik dans dus vanmorgen door het huis in een poging mijn huishouding weer op orde te brengen na de hitte van afgelopen week.

Op de foto's zie je een geplukt boeket uit eigen (voor)tuin. Vorig jaar was dat enkel maar grint, en kijk eens wat er een jaar later van is geworden! Mijn lief en ik hebben verschillende smaken voor wat betreft de tuininrichting, dus dat botst wel eens. Hij houdt van keurig en laag, en ik hou van rommelig en weelderig, maar in de voortuin kreeg ik de vrije hand. In het vroege voorjaar bloeide er al van alles met ook nog overal bloeiende bollen, en toen was de tuin al leuk, en wat later gingen de sieruien bloeien met nog wat vroege bloeiers, en nu is het helemaal één bloemenpracht. De roos is bijzonder weelderig (Leonardo da Vinci) en kijk eens naar de Lavatera!

 

 

 

De laatste foto werd door mijn lief genomen. Hij houdt dus niet van wilde tuinen, maar laat wel trots overal de foto zien die hij met zijn telefoon genomen heeft. Nou maar hopen dat ik voor de achtertuin ook carte blanche krijg!

Afscheid in Blogland.....

Noot: De vandaag opgenomen foto's zijn niet van mezelf maar van Wilma Kuin, die met haar mooie blog vele jaren mensen wist te inspireren en te motiveren. Dank je Wilma, voor al die jaren met een randje!

Het zal menigeen al opgevallen zijn: het is een stuk rustiger geworden in Blogland. Er wordt veel minder geschreven, de tussenpauzes worden steeds langer, en er zijn blogs die verdwijnen of gewoon ophouden.
Gisteren las ik dat één van de meest trouwe bloggers,  Wilma Kuin  ermee gaat stoppen! En jammer dat ik het vind! Wilma is een begrip in quiltland, en iedereen kent haar volgens mij.  Zeg "een quilt in Wilma-kleurtjes", en iedereen weet wat je bedoelt.
 Natuurlijk begrijp ik het stoppen, want bloggen vraagt best veel tijd en discipline. Er wordt ook niet veel meer gereageerd op berichten, waardoor de lol er soms ook wel af gaat.

Om te kunnen bloggen moet je allereerst iets hebben om te laten zien, want een blog zonder foto's werkt niet. Je moet dus hard werken ( lees: naaien) om te kunnen bloggen. Je moet ook maar net de inspiratie hebben om erover te kunnen schrijven. Je moet ook nog eens kunnen fotograferen, en daar gaat het bij mij al gauw mis, want ik ben een waardeloze fotograaf. Er moet dus ook altijd genoeg prik in de batterijen zitten, want het ding moet het wel doen als je de stof en inspiratie hebt. Je moet dus ook een tikkeltje georganiseerd zijn!
En ja, als al die ingrediënten aanwezig zijn en je maakt je verhaaltje, dan is het soms ontzettend frustrerend om te zien dat het weliswaar tig keer is gezien, maar dat er slechts amper op wordt gereageerd. Waar doe je het dan toch voor?

Wilma schrijft dat ze via Facebook nog wel eens wat zal laten zien. Haar mooie werk zal dus nog wel ergens te zien zijn, maar dankzij FB in uitgeklede vorm.
Zelf doe ik niet aan FB. Ik vind er niks aan, en ik vind het onpersoonlijk en vooral heel oppervlakkig, en het doet geen recht aan alle uren en alle liefde die je in een project steekt! Toch past het bij de geest van de tijd, waarin mensen steeds minder interesse lijken te hebben in elkaar, en een regeltje het maximaal haalbare lijkt te zijn. Ik vind FB een verarming van de maatschappij, en heb mijn account al lange tijd geleden verwijderd, nadat ik via FB moest horen van de zwangerschap van een nichtje en de nieuwe baan van mijn broer. Ik heb er ook ruzies gezien, en scheldpartijen, gelukkig niet zelf aan de lijve, maar toch.....

Blogs brengen je veel meer! Mooie details van werken, die maken dat je ook aan de slag wilt. Uiteindelijke resultaten die maken dat je toch dat vergeten projectje weer opzoekt en er weer mee aan de slag wilt, handige tips, wijze lessen en nog veel meer. Soms iets teveel van het goede, waardoor je even niet meer weet waar te beginnen, maar dat is enkel weelde en overvloed, en dan besef je dat je maar één paar handen hebt.

Wilma, mocht je dit lezen: Ik heb genoten van je verhaaltjes, je werk en mooie foto's, en ik bedank je ervoor. Jij bracht een beetje gezelligheid met je mooie blog!

Een zomerse turbo

Het is gek, maar waar bij menig ander het handwerken op een lager pitje wordt gezet, zet ik juist een tandje bij! Natuurlijk door het gebrek aan warmte blijft  de zin om te naaien stevig overeind. Momenteel word ik ook nog een beetje geholpen door de natuur, want ik ben honds verkouden en ik voel me een beetje grieperig. Te goed voor in bed, te lamlendig om veel te doen, maar een beetje naaien in mijn lekkere stoel bij de grote tafel is dan een uitkomst. Wel moet ik af en toe naar buiten, want onze kleine vriend Duke logeert hier sinds zondag weer, en hij blijft waarschijnlijk tot volgende week dinsdag. Het zal voorlopig de laatste keer zijn, want er zijn geloof ik niet meer reisplannen.

Het naaien verliep de laatste tijd dus vlot, zodat ik een hele rij van 13 blokjes aan mijn Sjaantjeslap heb kunnen zetten! Daar werd ik wel heel blij van, want ik liep een beetje achter op mijn eigen planning, en die achterstand is voor Sjaan wel helemaal ingelopen.
Maandag kwamen er weer twee blokjes bij van rij C, dus ik ben er echt lekker mee bezig.

Twee weken geleden logeerden de kleinkinderen hier, en ze waren op zolder aan het spelen, waar ze van mij een echte hut mochten maken achter het dakbeschot. Op jacht naar dingen om de hut gezellig te maken zaten ze in mijn dozen te trekken, en al gauw werd ik erbij geroepen, want het olijke tweetal wilde wel met mij de zolder opruimen. Nou weet ik niet wat zij onder opruimen verstaan, want in een mum van tijd was het een grote bende! Overal lag wat, en vooral heel veel weggestopte projecten, zowel klein als groot, allemaal met de bedoeling om het  ooit af te maken.
Gelukkig had ik een grote berg tasjes van de Dolly Quilts waar ik ooit aan mee heb gedaan, dus project voor project werden netjes in de tasjes gedaan. Daarna mocht het tweetal allebei een project uitzoeken wat ik nog dit jaar af moet maken, dus op hoop van zegen maar. Die twee tasjes zijn een verdieping lager belandt, en ik ontvluchtte de zolder maar weer snel. Als ik weer wat beter in mijn vel zit zal ik nog wel een keertje kijken, en misschien wel een goed plan maken.

Toch was het wel weer even een Eyeopener voor me, want ook beneden zag ik alleen maar bakken met lapjes en stapeltjes met blokken. De lapjes heb ik zoveel mogelijk in een grote lade in de woonkamer gedaan, waar ik ze zo kan pakken, en de stapel blokken heb ik maar weer eens ter hand genomen. Het zijn blokken van de 1865 Passion Sampler, en ik besloot maar gelijk dat ook die blokken aan elkaar gezet moesten worden. Ik merk immers bij mijn Dear Jane dat het aan de lap kunnen zetten voor mij heel motiverend werkt!

 Sinds maandag ben ik de blokjes van de Passion Sampler dus aan elkaar aan het zetten, maar wel met een sashing ertussen. Hiervoor koos ik een mooi witje, in een roomwitte tint. Ik vind dat toch mooier dan gelijk aan elkaar. Het is even wat meer werk, maar nu ik de blokken aan elkaar zet word ik toch ook weer verliefd op deze mooie sampler. Ik loop flink achter op de website, maar ik ben dan ook veel later begonnen. Eén rij is klaar, en met de tweede ben ik nu bezig. Ik heb inmiddels 30 van de 50 blokjes gemaakt, dus ik kan nog even vooruit!

Eigenlijk zou ik ook het middenstuk van mijn Gertrude moeten quilten, maar mijn spieren zijn nu al zo pijnlijk dat ik dat maar even achterwege laat tot ik me iets beter voel. Het komt immers niet op één of twee weken aan toch!

 

 

 

Stil in huis

Oef, wat is het weer stil in huis! Kleine Duke is gisteren weer opgehaald, en dat is gewoon weer even wennen. Tien jaar geleden werd hij in ons gezin geboren en iedere keer dat hij hier logeert is het alsof hij nooit is weggeweest. Hij is hier gewoon thuis, ligt overal en jaagt ons af en toe van onze plek, omdat meneertje ook lekker wil liggen. Vermakelijk!!!
Zelfs met onze kater Dorus klikte het goed, en dat was zo leuk om te zien! Hopelijk komt hij gauw weer logeren!

Het virus waart hier nog lekker verder. Door het vele wandelen en het mooie weer had ik wat minder tijd, maar er zijn toch weer 6 blokjes van mijn Sjaantje gemaakt! Het brengt het totaal op 18 blokjes. A 13 heb ik vorige week al laten zien, want ik was dolenthousiast dat ik een complete rij aan elkaar had om te showen, dus hier de volgende 5:

Stiekem hoop ik rij B deze week ook helemaal compleet te maken, want het smaakt nog altijd naar meer! Gisteravond laat begon ik nog even aan blokje B6, en mijn lief kwam even kijken. "Dat is toch niet te doen, die kleine stukjes, je lijkt wel gek!". En dat terwijl het helemaal niet zo'n moeilijk blokje is, maar het maakt duidelijk dat manspersonen niets begrijpen van zo'n virus, en al helemaal niet kunnen begrijpen dat je juist een uitdaging ziet in kleine, lastige blokken. Mannen zijn van het meters maken, en willen doorgaans veel sneller resultaat zien. Waarom dacht je dat het de vrouwen zijn die kinderen op deze wereld zetten? De meeste zouden niet geduldig negen maanden kunnen wachten tot het resultaat eindelijk aanschouwd kon worden! Ik denk overigens ook dat als de mannen moesten bevallen we een soort China zouden hebben, met alleen gezinnen met één kind, maar dat terzijde.

 We gaan dus weer vrolijk verder met de volgende blokken, dus tot de volgende keer!

Een virus te pakken!

Och jee, hier in huis waart een heus virus, terwijl er buiten een forse wind waait. Die heb ik al even getrotseerd, want onze logé houdt van een stevige ochtendwandeling, dus we gingen met ons tweeën de paden op en de lanen in, tot we de weilanden net buiten ons stadje in het vizier kregen.
Onze eigen teckel bleef thuis, want die doen we geen plezier met een flinke tocht. Met haar 14 jaar vindt ze het allemaal wel best, en een beetje vrij scharrelen in het grasveld voor richting het water is haar meer dan genoeg. Duke genoot van zijn uitje, en ik met hem, want wat is het een verademing om met een enthousiaste hond te wandelen!

Toen terug naar huis, naar de koffie en toen kon ik me weer overgeven aan het virus. Of het besmettelijk is weet ik niet, ik denk haast van wel voor wie weinig weerstand heeft, en ik weet ook niet hoe lang het virus stand houdt. Ik geloof vrij lang, want het kan vrij hardnekkig zijn.
De incubatietijd was ook best lang. Al eerder dacht ik dat het virus toe zou slaan, maar het zette toen niet echt door, maar dit keer is er geen ontkomen aan. Gelukkig vallen de symptomen mee, en zijn er geen uiterlijke kenmerken. Geen rode neus, geen hese stem, geen koortsachtig uiterlijk. De thermometer geeft een normale temperatuur. Ook geen buikpijn of misselijkheid. Geen pijnlijke ledematen, al voel ik wel af en toe mijn vingertoppen.
Normaal kan ik een virus te lijf met het drinken van cola. Vorige week nog, toen ik 's avonds heel snotterig begon te worden. Ik bedacht dat ik al een paar dagen amper cola had gedronken, en nam gelijk een paar forse glazen, en al vóór ik naar bed ging kon ik merken dat het snotteren minder werd, en ik werd 's morgens kerngezond wakker. Gelukkig!
Sinds ik fervent cola drinker ben heb ik geen last meer gehad van keelinfecties, verkoudheden of zelfs de griep. Logisch, want cola houdt geen virus in leven, behalve dan mijn huidige virus. Dat is immuun voor het drinken van cola, mits met mate. Uiteraard drink ik wel een light variant, want wat er niet aan komt hoeft er ook niet af!

Mijn virus heeft een naam: *S*J*A*A*N*T*J*E*S  *V*I*R*U*S*. Een virus dat door mij omarmd en gekoesterd wordt, want het brengt me naar ik hoop ooit een mooie quilt. Ik had in januari het plan om ten minste 1 blokje per week te maken, maar schoof het even opzij toen ik flink wilde opschieten met Getrude. Nu is het echter weer uit de mandjes gekomen, en ik wil het liefst de hele dag naaien. Vorige week maar liefst 8 blokjes genaaid, en de eerste van deze week is ook alweer klaar, en daarmee is de eerste rij compleet. Normaal maak ik eerst alle blokken, maar dit keer kan ik niet wachten om ze gelijk aan elkaar te zetten. Okee, een mand met ooit 225 blokken is misschien op termijn ook wel een beetje veel, maar ik ben vooral zo benieuwd hoe het eruit gaat zien, dus nu gaat alles direct aan elkaar. Ik merk dat ik er hebberig van word, en wil steeds weer een volgende zien. Als ik zo doorga is de achterstand weldra ingehaald, maar één blokje per week is ook wel erg weinig. Dan ben ik ruim 5 jaar onderweg, en dat is veel te lang! Ik geef me maar eens even fijn over aan de stroom!!

Groet, Mar

Van een inhaalslag en logeerpartij

Kijk eens wat een gezellige logé we hier hebben!

Het is kleine Duke, die hier inmiddels bijna 10 jaar geleden in ons gezin werd geboren,als enig kind van onze eigen teckel. Hij blijft hier 10 dagen logeren. Hij is inmiddels al dikke vriendjes met onze kat Dorus, en het is alsof hij nooit is weggeweest. Hij is een ruwhaar dwergteckel, en klein is hij gebleven. Duke is net als zijn moeder een echte lieverd, en dol op kinderen, en zij op hem natuurlijk.
Onze kleindochter kwam ook maar gelijk logeren, want met een extra hondje erbij was het hier voor haar luilekkerland, want ze is dol op dieren. Duke vindt het ook fijn, en functioneert gelijk als kruimeldief. Handig!!
Dorus is net zo ontspannen als altijd!

Roos bleef maar één nacht, dus gisteren heb ik nog lekker een dagje voor mezelf gehad. Ik ben een heel eind opgeschoten met de blokjes voor mijn Jane, want er zijn er vorige week maar liefst 8 gemaakt. Dat betekent dus dat er inmiddels 12 blokjes zijn gemaakt.

De foto's zijn niet geweldig, want ze zijn 's avonds gemaakt, maar dat mag de pret niet drukken!

Dit blokje is heel mooi geworden, doordat ik het binnenstuk op luierinleg heb genaaid. Je krijgt daar heel mooi strak naaiwerk van, zelfs met de hand.

In mijn vorig logje had ik er al 3 laten zien, en hier nog even de laatste 4 samen.

 

Gisteren nog een blokje gemaakt, en inmiddels zit de rij ook al bijna aan elkaar, met sashings aan de onderzijde voor alvast de volgende rij. De foto is wat flets, en ik moet hem nog even beter strijken.

Nu maar hopen dat deze week net zo voorspoedig gaat verlopen, want dan heb ik mijn achterstand weldra ingelopen!

Groet, Mar

Brief voor Jane (3)

Lieve Jane,

Je bent een beetje door me verwaarloosd, maar dat was alleen maar omdat ik echt even een flinke boost wilde geven aan Gertruds' Coverlet. Nu is dat even genoeg geweest, en wil ik weer lekker bezig zijn met jouw mooie blokjes. Sinds maandag heb ik weer 3 blokjes gemaakt, en ik hoop de achterstand weer helemaal in te halen, want ik heb echt zin in het maken van jouw blokken!

Juist het naaien van deze eeuwenoude blokken stelt me in staat om m'n gedachten te ordenen, en dat is soms heel hard nodig. Er zijn veel vrouwen (en een enkele man) die in blogland schrijven over hun creatieve belevenissen, maar je leest eigenlijk nooit wat ze zoal  bezig houdt buiten het creatieve om. Het lijkt soms een ongeschreven wet om niet te schrijven over wat er in de wereld rondom gebeurt, en soms worstel ik daar wel eens mee. Als er bijna een complete redactie van een satirisch weekblad wordt vermoord kán ik niet schrijven over een mooi blokje dat is genaaid. Ik blijf dan maar stil, en zo gebeuren er heel veel afschuwelijke dingen in de wereld om ons heen. De duizenden mensen die op gammele boten naar Europa worden gestuurd tegen enorme tarieven, om hier te hopen op een beter leven, om te leven in vrede of enkel om hier een beter bestaan op te bouwen. Een premier die zegt dat het vooral een Italiaanse aangelegenheid is, hoewel zijn partij toch echt voorop liep in de haast om toch vooral één Europa te worden, en dan nu zo onbeschaamd te proberen je handen ervan af te houden. Natuurlijk begrijp ik dat je niet iedereen kunt helpen, maar we hebben het wel over mensen. Ik heb er niets voor hoeven doen om hier geboren te mogen worden, maar wat zouden wij doen als we nou eens ergens in zo'n wereldbrand waren geboren?

Tegenwoordig hoor je ook iedereen zeggen dat vrijheid van meningsuiting een groot goed is. Dat is ook zo, maar tegelijkertijd zie ik dat het begrip "fatsoen" van een uitstervend soort lijkt. Iedereen vindt overal wat van, en steekt dat niet onder stoelen of banken, en het lijkt niet meer uit te maken of er wel of niet groepen mensen gekwetst worden. Ik vraag me in alle oprechtheid af of we die onfatsoenlijke vorm van vrijheid van meningsuiting nog wel moeten verdedigen. Zoals de Fransen zeggen: "Het is de toon die de muziek maakt".

Ben ik een doemdenker? Nee, zeker niet, want hier in huis ben ik juist degene die overal de zonzijde van ziet. Daarnaast loop ik meestal zingend door het huis. Mijn kleinzoon zei vorige week nog dat hij me op wil geven voor "The voice of Holland", maar ik zei hem dat hij dat wel uit zijn hoofd mag laten. Ik geniet van het leven, en ik kan als geen ander genieten van hele kleine dingen. Het afgelopen weekeinde kocht ik drie bussen Coffee, Tea en Sugar en een langwerpige doos bij de Kringloop, en gaf in totaal € 2,50 uit. Daar geniet ik dus al dagen van, tot groot vermaak van mijn lief.
En nu is daar weer het genieten van het maken van nieuwe blokjes bij gekomen. Heerlijk zitten aan de grote tafel, alle lapjes binnen handbereik, de zon die door de ramen binnen komt, met de hond in de ene stoel en de kat in de andere, of in zijn veel te krappe kistje op tafel. Of, nog beter, samen in één stoel, stijf tegen elkaar.Dat is echt genieten!!

Juist de wereld om me heen doet me beseffen dat ik ongelooflijk heb geboft met datgene dat mij ten deel valt. Ik heb het goede onthouden, en koester fijne herinneringen, maar kijk ook weer blij uit naar de dag van morgen. Nu ga ik echter weer gauw naaien, want deze middag is voor jou Jane!

Warme groeten,

Mar

En nu het echte werk!

Gisteren heb ik de laatste bloemen vastgezet, en op de valreep nog een takje en een vogeltje toegevoegd.  Nu ben ik tevreden!
Dan komen we nu aan bij het moeilijkste deel, nl. het dubbelen én daarna het vastzetten van het middenstuk aan het deel dat al gemaakt is. Nu zal gaan blijken of de uittekening geklopt heeft!
Zo niet, dan moet er een extra randje hexagonnen omheen, maar dat is geen probleem mocht dat nodig zijn. Het wordt dan een randje in de ondergrondstof, en dat valt later nauwelijks op.

Eerst echter ga ik het middenstuk quilten. Omdat ik aan de achterkant ook iets wil verwerken zal de voorzijde anders worden doorgequilt dan de achterzijde, dus dat deel wordt dubbel. Het middenstuk zal dan iets dikker zijn, maar dat maakt niet uit.

Ik heb al even gespeeld met de kleuren voor het stiksel, want dat steekt immers heel nauw. Het geheel zal heel intensief gequilt worden, met een kiezelpatroon, dus ik kies voor een lichte kleur, zodat eventuele foutjes niet op zullen vallen. Het is een zalmroze kleur geworden, dus dadelijk even voldoende spoeltjes maken, en dan kan de pret beginnen!

Ik kon het natuurlijk niet laten om de delen even bij elkaar te leggen om even wat foto's te schieten. Op zolder maar een tafel verschoven, en toen had ik genoeg ruimte op de grond om hem uit te leggen. Ik heb op zolder een heel atelier, maar gebruik het nooit, want ik zit veel gezelliger beneden in de kamer, met hond en kat in de buurt. Nu de bomen voor het huis weer in het blad zijn heb ik ook een heerlijk groen uitzicht, en gelukkig vindt mijn lief het totaal geen punt dat de naaimachine op tafel staat. Soms staat de strijkplank ook maar zo een week of langer in de kamer, maar mijn lief zegt er nooit iets van. Zegt dan hooguit: ik kook wel, kan jij nog even lekker verder. Wat dat betreft heb ik een man uit duizenden!

Ik kijk er al naar uit dat het middenstuk gequilt is, want als dat éénmaal is gedaan dan ga ik ook weer verder met mijn andere projecten, zoals de Dear Jane en de Passion Sampler. Daar begin ik ook weer echt zin in te krijgen, al was het heerlijk hoor om me even volledig op Getrude te kunnen concentreren. Ik gun me nu ook weer tijd om af en toe even door blogland te surfen, of eens even lekker op Pinterest te kijken. Heb dat allemaal toch wel een beetje gemist, evenals het bloggen.  'k Zal zelf ook weer eens wat regelmatiger schrijven, want het is toch wel gezellig allemaal!

Groet van Mar