Vaarwel mijn Lief

Schreef ik de 15de dat ik dacht dat mijn Lief nog een paar weken bij ons zou zijn; niets is minder waar, want op 17 september stopte hij met ademen, bijna 14 dagen na het overlijden van schoonmama. Dochterlief en ik waren er allebei bij, maar Lief was al een paar uur comatueus. Er zat steeds meer tijd tussen het in- en uitademen, en tot slot stopte het helemaal 's morgens om 10 over 8.
Het was gek, ik was 's nachts steeds weer even terug naar bed gegaan, en dochterlief lag op de bank, maar ik wist zeker dat Lief zou wachten tot de morgen kwam. Hij had me de nachten ervoor steeds tegen half 6  wakker gebeld omdat hij angstig was als het nog donker was en de dag nog moest beginnen, en dan ging ik bij hem zitten tot hij me wegstuurde als het echt licht was geworden.

Er viel van alles te regelen, en afgelopen donderdag hebben we in besloten kring afscheid van Lief genomen. Hij lag thuis opgebaard, en dat vond ik erg fijn. Alle pijn verdween uit zijn gezicht, en het was of de man van voor hij ziek werd daar rustig lag te slapen.
Begin dit jaar hadden we besloten dat we onze oude teckel van 15 in moesten laten slapen, maar toen Lief ziek werd kon hij dat niet aan. Ik besloot de teckel een dag voor de crematie in te laten slapen, want het kan nu mee op dezelfde golf van verdriet, en ik wil niet over een tijdje weer afscheid nemen.
Ik heb haar bij Lief in de kist gelegd, en daarna hebben we met elkaar de kist gesloten. Samen voor het laatste avontuur!
Toen de kist uiteindelijk in de auto werd gedragen was het goed. De genodigden konden ook hier thuis afscheid nemen, en ik had prachtige muziek uitgezocht. De sfeer was erg fijn. Tegen 12 uur moest hij toch echt naar het crematorium, en ik bracht hem samen met het jonge gezin weg. De visite bleef bij mij thuis, en toen we terug kwamen dronken we nog snel een glaasje mee en hadden we een lunch. Het weer was prachtig, en de sfeer bijzonder goed. Lief had zich geen mooier afscheid kunnen wensen.

Nu staat mijn huis vol bloemen: waar ik ook kijk staat een boeket. Ik heb de kamer anders ingericht nu alle verpleegspullen weg zijn, en ook een bank minder in de kamer gezet, zodat ik niet steeds naar die lege plek hoef te kijken. Ik knijp mezelf iedere morgen om te testen of ik droom, maar nee, het is echt waar dat Lief slechts 16 dagen na de diagnose gestorven is.
Voor hem is het beter, maar oh, wat een gemis na 31 jaar samen!